Ze zeggen dat angst de natuurlijke verdediging van het lichaam is. Alles lijkt dus duidelijk. Je bent bang om een ​​donker steegje in te gaan, maar er kan echt gevaar op je wachten, dus neem je de lichte, dit pad is langer, maar veiliger. Maar wat te doen, en waar komen belachelijke, irrationele angsten vandaan? en interfereren ze echt met ons leven? of een rol spelen in ons leven? We vroegen Veronika Merkulova, een klinisch psycholoog bij het Vershina Centrum voor Praktische Psychologie en Psychotherapie, om ons te helpen dit uit te zoeken. We voerden een klein sociologisch onderzoek uit waarin we mensen vroegen hun angsten te delen. En de psycholoog werd gevraagd er commentaar op te geven. Angst: Mijn moeder noemt mij ‘slimme Elsa’. Net als in dat sprookje, toen het meisje naar de kelder werd gestuurd om wijn te halen, zag ze een bijl aan het plafond hangen en begon te huilen. Ik was bang dat als ze trouwt, een zoon baart, hij opgroeit en ook wijn gaat drinken, en de bijl op zijn hoofd zal vallen... Dit overkomt mij de hele tijd. Bijvoorbeeld: een vriend en een goede vriend (nu echtgenoot) gingen met dezelfde bus naar een andere stad. Maar we gingen op verschillende manieren naar het station. Als gevolg hiervan pakte mijn man de bus, maar mijn vriend niet. En de hele tijd terwijl hij, mijn man, aan het rijden was, werd ik gek van angst dat de bus een ongeluk zou krijgen. Ik dacht dat mijn vriend hem misschien niet had gepakt, alleen maar omdat zijn ‘beschermengel’ hem had gered. Nou, enz. Commentaar: Laten we eerst kijken naar de actie van slimme Elsa. Wat doet ze? Ziet het probleem. En in plaats van het op te lossen, begint hij zich zorgen te maken over de toekomst, waarop dit probleem van invloed kan zijn. Als je met zulke angst wordt geconfronteerd, moet je eerst en vooral nadenken: kan ik het probleem oplossen? Wat betreft de beschreven situatie. Dan heb je geen invloed meer op de situatie. En je moet dit beseffen en kalmeren. Reset je gedachten. Als je gelooft dat een vriend gered kan worden door een beschermengel, waarom geloof je dan niet dat de man van wie je houdt ook zo'n beschermengel heeft. Als u gelooft, geloof dan tot het einde. Angst: angst voor het donker, of beter gezegd voor wat het verbergt. Je wordt alleen thuis gelaten, alles lijkt in orde, en dan slaat de angst voor het ‘monster onder het bed’ toe. Geen rovers, geen vuur, maar een mystieke angst voor iets onbekends, een bovennatuurlijk en kwaadaardig wezen. Bovendien, nou ja, je bent volwassen en al ouder dan 20 jaar, en de kindertijd is al lang voorbij, maar de angst blijft. Commentaar: Dit is echter een natuurlijke angst voor de periode van de kindertijd. En je moet het in je kindertijd ervaren. Ouders mogen deze angst nooit negeren. Als een kind zegt dat er een monster onder het bed zit, dan moet je een bezem nemen en deze samen naar buiten rijden, en het kind er niet van overtuigen dat er niemand is. En als de angst met je is meegegroeid, laten we dan eens kijken waar je precies bang voor bent. Het is tenslotte niet het ‘monster’ zelf, maar wat deze ontmoeting brengt. Dit is de angst voor de dood, de angst om gek te worden, enz. Maar wat als we ons voorstellen dat dit al is gebeurd? Hoe eng het ook mag lijken, als dit gebeurt, zul je er zeker niets van weten. Dan verdwijnt de betekenis van angst. Nou ja, of vraag het 'monster' om een ​​geschenk. Angst: angst die voortkomt uit het nadenken over de omvang van het universum en het besef van de plaats van de hele mensheid, en in het bijzonder van onszelf, daarin. Commentaar: Angst voor het onbekende komt hoogstwaarschijnlijk voor bij iemand die gewend is alles in zijn leven te beheersen. En wat niet in het hoofd past en niet onder controle kan worden gebracht, veroorzaakt angst. Er is nog een moment van betekenis. Hoe komt het immers dat “het universum zo groot is, maar wie ben ik daarin? Wat bedoel ik in deze wereld? En er is maar één uitweg: je betekenis vergroten door daden, creativiteit, en je daarvan bewust zijn. Angst: Ik ben bang voor scherpe voorwerpen - messen, naalden, enz.. Noch normaal koken, noch borduren... allemaal door stress! Commentaar: Nogmaals, de angst gaat hier niet over de objecten zelf, maar over het gevaar dat ze met zich meebrengen. En als het ongemakkelijk is om met de angst voor dit gevaar te leven, dan moet je het eenvoudigweg uitroeien door te doen waar je bang voor bent. Probeer je niet te concentreren op angst, maar op het plezier dat je uit het proces haalt. Het is waarschijnlijk dat het plezier sterker zal zijn, en