Van de auteur: Auteur "Hoe kun je iemand vergeven als je hem niet kunt vergeven?" hypnotherapeut Gennady Ivanov Laat de fanaticus herhalen: “De geest en het vlees zijn vijandig.” De duivel heeft er niets mee te maken en God heeft er niets mee te maken. Niet met het lichaam - de geest gaat een strijd aan met zichzelf, wanneer hij op zichzelf in tweeën is verdeeld. Het Novgorod-woord 'vergeven' betekende 'eenvoudig maken', dat wil zeggen leeg, leeg, onbezet. (Vandaar “wegdoen” – wegdoen, jezelf bevrijden). Ja, ja - ooit was het woord 'eenvoudig' een soort synoniem voor het woord 'gratis'! Het is waar dat de houding tegenover deze ‘vrijheid’ niet dezelfde was als nu. Uit die tijd kwam het spreekwoord ‘eenvoud is erger dan diefstal’ tot ons, omdat gehoorzaamheid aan de wet, gebaseerd op gebrek aan intelligentie, geen deugd kan zijn, laat staan ​​moed. In moderne rechtbanken bestaat er zelfs een term als 'gezond verstand' - het vermogen om verantwoordelijkheid te dragen voor je eigen daden. Het is geen toeval dat we ons de oorspronkelijke betekenis van een van de belangrijkste concepten in het christendom herinnerden. Veel van de psychische aandoeningen waarmee een hypnotherapeut te maken krijgt, vertegenwoordigen een uitgestelde beslissing om te vergeven - om iemand 'eenvoudig' te maken. Het blijkt dat de procedure van vergeving van groter belang is voor degene die vergeeft! De mens is een mysterieus wezen. Alleen Dostojevski slaagde erin zijn ethische aard te doorgronden. Om op de een of andere manier te beschrijven wat hij zag, moest hij een boek schrijven. Het resultaat is een werk waarin geen plot, geen gebeurtenissen voorkomen (met uitzondering van de scène in het appartement van de oude pandjesbaas) - volledige symptomatologie, beschreven door een persoon die geschokt is door zijn ontdekking. Al honderd jaar kan iedereen die Crime and Punishment heeft gelezen niet onder woorden brengen waarom hij het boek leuk vindt. Er zijn geen woorden, anders moet de hele roman opnieuw verteld worden. Daarom zullen we ons beperken tot het sturen van iedereen die geïnteresseerd is in de eschatologische betekenis van vergeving naar de ‘romanroman’, waarbij we tegelijkertijd de aandacht vestigen op het feit dat mannen onder de 28 jaar (respectievelijk vrouwen onder de 22 jaar) niet worden aanbevolen om lees dit werk, aangezien de tekst bedoeld is voor volwassen mensen - zowel in intellectuele als mentale zin. Nu we het onderwerp vergeving als onze verbazingwekkende behoefte aan menselijkheid hebben afgesloten, moeten we onze aandacht richten op het psychofysische effect, dat duidelijk zichtbaar is voor de mens. specialist wanneer de patiënt afziet van de vergevingsprocedure. Het hele punt is dat de persoon die niet heeft vergeven, als een boom is die van binnenuit rot. Uiterlijk leek alles in orde, maar er blies een briesje en het brak. Iemand die niet heeft vergeven, kun je herkennen aan de koortsachtige lichten die in de ogen flikkeren en aan de droge huid die zich over de jukbeenderen uitstrekt, omdat de onuitgesproken emotie voortleeft en alles van binnenuit verbrandt. Als we weigeren te vergeven, sterven we langzaam. En tegelijkertijd is er geen enkele hater geweest die zichzelf dood wenste. Veel mensen herinneren zich de film "The Shot", gebaseerd op het gelijknamige verhaal van A.S. Daar zorgt een gepensioneerde huzaar zes jaar lang voor zichzelf, waarbij hij het concept van eer verwaarloost, om op een dag wraak te nemen. 'Our Everything' liet ons zien hoe de persoonlijkheid wordt vernietigd in de schaduw van het idee van persoonlijke superioriteit, en het beeld gecreëerd door acteur M. Kazakov lijkt ons fysiek in staat te stellen de stank te voelen die uitgaat van een persoon die overweldigd is door dit gevoel. Hij is tenslotte al overleden, hoewel hij zijn gezondheid nauwlettend in de gaten houdt, en deze conclusie stuurt ons rechtstreeks naar de vraag naar de zin van het leven. Een griezel onder levende mensen is niet het resultaat van uitgestelde wraak, maar als je een schop een spade, het is uitgestelde vergeving. Om zo iemand weer tot leven te laten komen, moet hij 'gewoon' zichzelf oplossen, een vreselijke last kwijtraken. Vanuit psychosomatisch oogpunt zijn er twee opties. De eerste is wraak. Dit is ook een vorm van vergeving, maar alleen van de kant van degene op wie de wraak is gericht. De “steen uit het hart” zal door het slachtoffer worden verwijderd, maar tegelijkertijd zal de griezel zegevieren in de verkrachter, waardoor zijn wedergeboorte wordt voltooid. De tweede optie betreft het vermogen om jezelf te vergeven. Niet iedereen is in staat tot deze stap. De aanblik van de vijanden van gisteren die op elkaars borst huilden.