Ik heb mijn relatie met mijn oudste zoon verpest. Destijds moest ik mezelf stukje bij beetje oppakken na het verlaten van mijn eerste huwelijk. En natuurlijk zou het verkeerd zijn om alle verantwoordelijkheid voor de gebroken psyche van een kind op zich te nemen. Zijn vader en zijn moeder speelden daar een rol. Maar wie, zo niet ik, zal een stap in de richting van mijn zoon zetten? Ik was een overdreven angstige moeder: ik schreeuwde tegen mijn zoon, wilde hem veranderen, hem dwingen anders te zijn. Hij verzette zich zo goed als hij kon. En op een gegeven moment besefte ik dat ik hem aan het verliezen was, het werd steeds erger. De zoon werd als een egel, hij lachte minder, communiceerde niet en had problemen met leren. En toen kwam de angst over mij heen... totaal. Een signaal voor mij: “Ik ga de verkeerde kant op, ik doe het verkeerde..!” En de eerste stap naar succes was toegeven dat ik geen supermoeder ben, en dan ook nog een moeder met problemen . En begin samen met uw kind uzelf te verwennen. En dit is moed. Veel ouders brengen hun kinderen immers naar specialisten - "repareer het, het is kapot, maar bij ons is alles in orde." Dit is een fatale misvatting. Kinderen herstellen immers in therapie, maar het familiesysteem niet. Het kind komt in het systeem terecht en... het symptoom keert terug, probleemgedrag, als gevolg van relaties in het gezin. Tijdens de therapie hebben mijn zoon en ik veel meegemaakt: diefstal, een conflict met de moeder van een jongen wiens zoon hem met een steen op zijn hoofd sloeg, communicatie met een plaatselijke politieagent, schoolverzuim, niet-diploma, tweede jaar, gadgetverslaving. Woorden kunnen niet uitdrukken hoe ziek we allemaal waren. Paniek, bloed uit de neus van de moeder (grootmoeder), een zoon die bij zijn vader intrekt, een verandering van school, zware onderhandelingen met een ex, de terugkeer van de verloren zoon naar pinatas, een overplaatsing naar een nieuwe school... Het is zelfs eng om te onthouden. Maar het is ons gelukt. Er waren veel conflicten, experimenten, beslissingen, regels, striktheid waarin ik opgroeide als persoon, als moeder. Glorie voor de psychotherapie 🙏En bedank mij waarschijnlijk voor mijn moed, koppigheid en vertrouwen dat het goed zal komen, voor mijn vastberadenheid en daden. Mijn zoon maakte de school goed af, koos een vakschool en kreeg een beroep. Toen beheerste ik een aantal beroepen. Nu werkt hij bij de onderneming, is onafhankelijk, financieel onafhankelijk. Het helpt mij zelfs. Hij kan veel in huis doen: schoonmaken, loodgieterswerk repareren, boodschappen doen, borsjt koken.❤Ik geloof dat elke moeder een betere relatie met haar kinderen kan opbouwen - kinderen zijn tenslotte, net als plasticine, klaar om te veranderen in warme omstandigheden. handen. Het is belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen, een keuze te maken, een strategie op te bouwen, actie te ondernemen. Het resultaat zal zeker worden bereikt! Dit is gezondheid en warme relaties. Reageert het? Als u in de war bent en niet weet hoe u een relatie met/met kinderen/tussen kinderen kunt opbouwen, nodig ik u uit voor een gratis consultatiegesprek, waarin we op zoek gaan naar de oorzaak van uw moeilijkheden en een strategie uitstippelen om de relaties te verbeteren. Zet + in de reacties. ik houd contact met je.