Veel ouders brengen hun kind naar een psycholoog en willen dat deze psycholoog iets met hem doet en zijn verrast dat hun gedragsstijl uitdagend gedrag bij kinderen kan uitlokken: Laten we eens kijken naar enkele opvoedingsstijlen gedrag: Een controlerende ouder in alles. Een vredestichter voor wie het belangrijkste is om vrede en harmonie in het gezin te bewaren. Een bezorgde ouder die twijfelt aan de juistheid van zijn daden. Elke ouder maakt deze fouten wel eens, maar als je voortdurend op deze manier op je kinderen reageert, moedig je je kind uiteindelijk aan om ongehoorzaam te zijn in plaats van het te stoppen. Laten we eens naar een paar van deze situaties kijken. Onverzoenlijke, controlerende ouders eisen onvoorwaardelijke gehoorzaamheid van hun kinderen, zelfs in kleine dingen. Ze vertellen kinderen niet alleen wat ze moeten doen, maar leggen ook uit hoe ze dat moeten doen. Ze proberen hun eigen ervaringen over te dragen aan hun kinderen, zodat ze geen fouten maken en er niet onder lijden zoals de ouders zelf in hun kindertijd deden. Als kinderen eisen dat ze een bevel rechtvaardigen, antwoorden zulke ouders vaak: ‘Omdat ik het zei.’ Ik zal één gezin als voorbeeld geven van zo’n controle. De moeder van drie kinderen was buitengewoon boos op haar oudste zoon, die, zoals zij geloofde, ongehoorzaamheid begon te tonen. Het karakter van de moeder was erg moeilijk en ze dwong haar zoon tot rebellie. Het kind werd gevraagd de kamer te stofzuigen. Om deze taak te voltooien, nam hij een mini-handstofzuiger mee. Toen de jongen naar zijn kamer ging, schold zijn moeder hem uit: ze wilde dat het schoonmaken met een grote stofzuiger gebeurde. Haar ontevredenheid werd veroorzaakt door de manier waarop het kind besloot het werk te doen. Ze vond dat de stofzuiger die haar zoon had uitgekozen te klein was om de kamer schoon te maken en dat deze de tijd zou verdubbelen die nodig was om de taak te voltooien. Maar wat hier echt van belang is, is of de kamer wordt schoongemaakt, en niet hoe lang het duurt. Voor een normale ontwikkeling moeten kinderen in hun eigen tempo de wereld om hen heen leren kennen. Ze moeten hun eigen methoden kiezen om werk uit te voeren en problemen op te lossen. En het allerbelangrijkste: kinderen moeten leren van hun eigen fouten, en niet van de fouten van hun ouders. Ouder-vredestichter. Zulke ouders zijn niet in staat om met negatieve situaties om te gaan. Ze zijn timide en geven gemakkelijk hun posities op. Moeilijke kinderen putten ze uit, woede veroorzaakt bij zulke ouders ernstige stress. Ze denken dat als er geen harmonie in huis is, het verschrikkelijk is. Daarom doen ze letterlijk hun uiterste best om hun kinderen te sussen en de kalmte te bewaren. Er zijn veel voorbeelden. Kinderen beginnen heel snel te begrijpen welke ‘knoppen’ ze kunnen indrukken om te krijgen wat ze willen. Bezorgde en twijfelachtige ouder. Ik zal één voorbeeld geven, hoewel ik zulke ouders vaak ontmoet. Een moeder kwam naar me toe met twee zoons en in de paar minuten dat we ons aan het settelen waren, gaf ze hen veel instructies over wat ze in mijn kantoor moesten doen en hoe ze zich moesten gedragen. Tijdens het gesprek bleek dat ze strikte gehoorzaamheid verlangde omdat ze erg bang is dat ze drugsverslaafden worden. De kinderen speelden rustig aan de zandtafel. Mama is zo bang dat ze iets “anders” worden, dat ze zichzelf en de kinderen geen rust gunt. Als gevolg hiervan komen ruzies heel vaak voor. Sommige kinderen weten simpelweg niet hoe ze zich in een bepaalde situatie moeten gedragen. De taak van volwassenen is om met het kind te praten en verschillende gedragsopties in een bepaalde situatie aan te bieden. Vervolgens zullen we andere factoren overwegen die een rel op een schip kunnen veroorzaken..