Van de auteur: 15-08-2013 "Lipetsk-krant". Elena Bredis // Maatschappij In zijn beroemde vragenlijst schreef Karl Marx dat hij kracht het meest waardeert bij mannen, en zwakte bij vrouwen. Het is interessant dat het fundamentele werk van de uitstekende Duitse filosoof en socioloog 'Capital' nog steeds relevant en gewild is, maar zijn antwoorden in de vragenlijst zijn hopeloos verouderd. Hoeveel vrouwen kunnen het zich tegenwoordig veroorloven zwak te zijn? Maar als je de opvattingen van de auteur van de theorie van meerwaarde en klassenstrijd volgt, is een sterke vrouw helemaal geen vrouw meer. Ons gesprek met psycholoog en psychoanalyticus Ekaterina Antonova vertelt ons hoe gelijk de grondlegger van het dialectisch en historisch materialisme had: ik denk dat Karl Marx een zeer harmonieus model formuleerde voor de relatie tussen een man en een vrouw. Het sleutelwoord hier is ‘relaties’, dat wil zeggen waar een gezin op is gebouwd. Dit betekent niet dat een vrouw van nature zwak is. Is er niet genoeg kracht nodig om een ​​kind te baren en te baren? Maar een relatie met een man is compleet anders. Hier kunnen we hem niet ontnemen van zijn natuurlijke behoefte om zich steun, bescherming en kostwinner te voelen. - Maar zie je, tegenwoordig proberen vrouwen steeds vaker in de praktijk te bewijzen dat ze over de beste mannelijke eigenschappen beschikken, klaar zijn om mannen met succes te vervangen en zelfs zonder hen te doen. “Het begon niet in onze tijd.” Bedenk waarin het prachtige idee van gelijke rechten voor mannen en vrouwen na de Oktoberrevolutie begon te degenereren. Vrouwen werden voorzitters van collectieve boerderijen, secretarissen van districts- en regionale comités. Ze gingen werken in mijnen, op bouwplaatsen, en kozen voor het beroep van geoloog en piloot. De beruchte Sovjetarbeiders in oranje vesten en met drilboors in hun handen werden de ‘apotheose’. Zelfs het standbeeld "Arbeider en collectieve boerenvrouw" toont eerder twee vurige strijders voor een mooie toekomst, in plaats van een man en een vrouw. Laten we zeggen dat de Sovjet-ideologie in zekere zin het eerlijke geslacht begon te beroven vrouwelijkheid. Maar deze ideologie werd meer dan twintig jaar geleden verlaten, en het proces van ‘masculinisering’ van onze vrouwen wint elk jaar aan kracht. Het volstaat om moderne, succesvolle en zelfverzekerde zakenvrouwen in herinnering te brengen, die vaak achter hun rug om worden aangeduid als ‘een man in een rok’. Er liggen nog steeds jaren negentig tussen de Sovjet-Unie en het huidige Rusland. Iedereen weet goed hoe het ging toen veel mensen hun baan verloren en de rest centen begon te ontvangen. Wie was de eerste die zich haastte om het gezinsbudget te redden? Vrouwen. Zij waren het die de eerste ‘shuttlehandelaren’ werden, zij waren degenen die zware geruite tassen droegen, hun leven riskeerden onderweg en vervolgens hun laatste gezondheid verpestten, door de hele dag in de kou te handelen. - Nou ja, en tegelijkertijd lagen veel echtgenoten, die hun baan verloren hadden, op de bank en overgoten hun verwoeste leven met wodka... - Als we het hebben over het feit dat een vrouw vandaag haar vrouwelijkheid verliest, dan is het tegenproces dat een man zijn mannelijkheid verliest. En deze processen hebben een wederzijdse invloed. Kijk wat er op dezelfde manier gebeurt. Voor dames, unisex-stijl: jeans, shirt, sneakers, baseballpet. Tegelijkertijd is het raadzaam om geen uitgesproken secundaire geslachtskenmerken te hebben, waardoor niet meer duidelijk is of het kind een meisje of een jongen is. Voor mannen daarentegen zijn metroseksuelen in de mode geraakt, bezoeken ze spa-salons en krijgen ze manicures en pedicures. Nu is er sprake van een soort gendervervaging. “Maar dit proces begon lang geleden in het Westen met de opkomst van de feministische beweging. Waarom lijken westerse vrouwen ons zo lelijk? Omdat ze er niet aantrekkelijk uit willen zien, kleden ze zich zoals ze zich prettig voelen. Voor hen is dit een principekwestie: het maakt me niet uit hoe mannen op mij reageren. Maar dit is in tegenspraak met de natuurwetten: een vrouw moet een man willen plezieren. “Nu verdwijnen de natuurwetten steeds meer naar de achtergrond. En de principes van opportuniteit en pragmatisme komen op de eerste plaats. Steeds vaker hoor je: "Ik ga eerst carrière maken, financiële onafhankelijkheid bereiken en dan aan het huwelijk denken." Maar met zulkeDe levenshouding begint onvermijdelijk mentale en psychologische vervormingen te ontwikkelen. Als je carrière goed verloopt, wordt het steeds moeilijker om op te geven. Het besef van het eigen belang, succes en onafhankelijkheid dwingt iemand om zeer specifieke eisen aan mannen te stellen: hij moet een passende sociale status hebben, hij moet niet minder financieel veilig zijn, en hij mag geen inbreuk maken op haar onafhankelijkheid. Over welke liefde hebben we het hier? En na verloop van tijd blijkt dat een echtgenoot niet echt nodig is, omdat hij zich zal bemoeien en flikkeren. En al dichter bij de veertig verklaart zo'n ervaren zakenvrouw: "Ik besloot voor mezelf een kind te baren." - Het moederinstinct laat zich dus nog steeds voelen... - Ja, dit is niet langer een moederinstinct, maar eerder de angst om op oudere leeftijd alleen gelaten te worden. En zo'n vrouw baart uitsluitend 'voor zichzelf' een kind, om puur egoïstische redenen. Niet alleen heeft ze geen man naast haar nodig, ze weet zeker dat haar kind ook geen vader nodig heeft. Ja, ze zal de babymeisjes, gouvernantes en uitstekende omstandigheden geven, maar ze zal niet het belangrijkste kunnen geven: warmte en liefde. Simpelweg omdat ze zelf geen liefdeservaring heeft. Er was alleen seks om fysiologische behoeften te bevredigen. — Op de een of andere manier spreek je hard over moderne, onafhankelijke dames... — Omdat voor mij een vrouw haar vrouwelijkheid vooral in het moederschap beseft. Misschien omdat ik zelf twee kinderen heb, en het nooit bij me opkwam om de geboorte ervan uit te stellen totdat ik een volledig ontwikkelde carrière had. Nogmaals, als je van een man houdt, wil je heel graag een kind met hem hebben, omdat het de echte belichaming van je liefde zal zijn. “Maar de seksuele revolutie hield ook gelijke tred met het feminisme, waarvan vrouwen niet minder dan mannen de vruchten begonnen te plukken. Zij kwamen, samen met de vertegenwoordigers van de sterkere seks, overeen om liefde te vervangen door pure fysiologie... - Het is gemakkelijker, handiger en geen verantwoordelijkheidslast. Ik wil trouwens iets verduidelijken. Tegenwoordig beschouwen veel jonge vrouwen sexappeal als synoniem met vrouwelijkheid, hoewel dit totaal verschillende dingen zijn. Seksualiteit is een puur externe manifestatie van het ‘basisinstinct’, terwijl vrouwelijkheid van binnenuit komt, vanuit een speciale gemoedstoestand. Als het voor een man belangrijk is om in ieder geval ergens de beste in te zijn, dan is het voor een vrouw belangrijk om uniek te zijn, de enige voor hem. Vertel me eens, zal een moderne zakenvrouw zo'n behoefte hebben? Omdat ze onafhankelijk is, storen zijn houding tegenover haar, zijn beoordelingen en reacties haar niet. Zelfs in het huwelijk gedragen zulke vrouwen zich vaak als onderzeeërs in de autonome navigatie. En dan klagen ze dat relaties met mannen niet werken.– Een treffend voorbeeld hiervan is de heldin van de film 'Moscow Doesn't Believe in Tears', maar ze was niet bang en aarzelde niet om haar zwakte te tonen en afhankelijkheid van de man van wie ze houdt.– En relaties in het gezin – dit is altijd een verslaving, we moeten dit onthouden. Onafhankelijke mensen rennen heel snel weg. Door te vechten voor gelijkheid hebben we onszelf in gevaar gebracht. Als een vrouw zwak was, erkende de man haar recht om dat te zijn en nam hij de verantwoordelijkheid voor haar leven op zich. En nu zijn we gedwongen om geld te verdienen als mannen, om sterk te zijn als mannen, om net als zij ‘een klap te verdragen’. Excuseer mij dan, waarom zou een man sterk zijn naast zo'n vrouw? Hij kan ontspannen — Het blijkt dat een succesvolle vrouwelijke leider niet vrouwelijk kan zijn? - Natuurlijk kan dat! Maar een leider is slechts een van haar rollen. En we hebben het over frequente gevallen waarin mondiale vervanging plaatsvindt, waarin de rol van een leider de rol van een moeder, en de rol van een echtgenote, en de rol van een minnaar vervangt. Merk bovendien op dat ze in deze gevallen een puur mannelijke ‘hypostasis’ achterlaat. Ik pleit er helemaal niet voor dat een vrouw in een tamme kip verandert en haar eigen realisatie vergeet, zichzelf opoffert. Maar haar vrouwelijkheid moet tot uiting komen in de manier waarop ze zich tegenover haar man en kind gedraagt. Als je de maatschappij in gaat om te werken, realiseer jezelf dan alsjeblieft! Maar als je thuiskwam, zou je anders moeten zijn: warm, zorgzaam, zachtaardig. Je kunt geen werk ‘meedragen’ naar huis. Van docenten.