Hoe je jezelf te dwingen je luiheid te overwinnen, succesvol te worden en tegen het einde van de week een miljoen dollar te verdienen Nou, de vraag is... Ik weet niet wat ik moet antwoorden, maar ik ben nog maar halverwege. Klinkt de vraag zelf niet op de een of andere manier pijnlijk? Denk je niet? ;-) Er zit echt iets in de bewoording zelf dat moet worden “opnieuw geflashed”)) Wat moet hiervoor worden gedaan. Eerst zal ik je de vreselijke waarheid vertellen! Als je denkt dat je geen motivatie hebt of vaak lui bent, is het probleem niet dat ‘het moeilijk voor je is om jezelf te dwingen’, maar dat je geen groot verlangen hebt om je doel te bereiken. En daar is niets abnormaals aan; ik noem het het ‘probleem van de meerderheid’. En ik neem het je op geen enkele manier kwalijk. Mijn roeping daarentegen is om je te helpen valse overtuigingen te elimineren, je vertrouwen en steun te geven. Neem een ​​blanco vel papier. Schrijf bovenaan uw droom, verlangen, doel of een kortetermijndoel. Lees bijvoorbeeld een boek, leer Engels tot een bepaald niveau, koop een auto van die en die kleur, een telefoon van dat en dat model, bouw relaties op, zoek een vriendin, bevalt van een zoon verhaal, ik onderscheid mij zozeer door mijn positieve levenshouding dat ik eerst iets wil, zodat de manieren worden opgebouwd om het zelf te bereiken. Daarin zie je stappen die, zoals aan elk begin van de reis)) ik je een grappig verhaal zal vertellen over hoe ik voor het eerst in mijn leven in Groot-Brittannië terechtkwam Klasgenoot Zhenya, die een jaar eerder al naar Schotland was gegaan om aardbeien te plukken, vertelde me dat dezelfde decaan van de Landbouwuniversiteit hem vertelde dat hij dit jaar ook naar Groot-Brittannië kon gaan om aardbeien te plukken. Achtergrond: Zhenya kwam terug van aardbeienpluk 6 maanden geleden vertelden zijn vrienden over hem dat hij daar zo'n 7.000 dollar meebracht voor 6 maanden werken daar + hij kleedde zich mooi aan en had een coole mobiele telefoon. Eerlijk gezegd, diep in mijn hart was ik erg jaloers op hem. Bovendien kwamen hij en zijn ouders vanuit het noorden naar mijn geboorteplaats Cheboksary, hij had een auto, een computer en zijn moeder was winkeldirecteur, en hijzelf was een atleet - een jock. En mijn moeder is verpleegster, mijn vader is elektricien... maar ze houden van mij! ;-)En ik zal het feit niet verbergen dat ik ervan droomde om naar een ander land te gaan, vooral om geld te verdienen. Hij gaf me het nummer van die decaan, ik belde hem en zei dat ik geld wilde gaan verdienen! Hij nodigde mij uit op zijn universiteit. Volgens de voorwaarden van het studentenprogramma kwam ik in aanmerking: een eerstejaars voltijdstudent en ik had ook een SPECIFIEK GROOT VERLANGEN om echte Engelsen te zien, in een vliegtuig te vliegen en te pronken in het bijzijn van mijn vrienden als ik terugkom met een coole mobiele telefoon en in modieuze kleding! Hij zei dat ik ongeveer 30.000 roebel zou moeten vinden (14.000 voor vliegtickets, de rest voor een visum en de kosten van het programma zelf). Dienovereenkomstig waarschuwde hij mij dat een visum zonder uitleg kon worden geweigerd. Het is natuurlijk eng, maar Zhenya is er al geweest – dus het is een bewezen kantoor. Wat denk je ervan? Dat wil ik! En ik stemde meteen toe! Dit is waar ik mee te maken kreeg: ER WAS NIET DE HOEVEEL GELD NODIG... Ik studeerde toen aan de universiteit, hoewel ik 6.000 spaargeld had: vorig jaar werkte ik parttime en werkte ik als werknemer. helper voor een vriend, lasser Sashka. Waar heb je de rest van het bedrag gevonden? Als u alleen maar trots kunt zijn op een goedkope mobiele telefoon en er geen geld is voor een computer, dan zal UW NOTEBOOK U HELPEN! En ik begon iedereen alfabetisch te bellen en iedereen te vragen zoveel mogelijk te lenen)) Hoewel ik toegeef dat ik mezelf geen geld zou lenen)) Waarom? Ja, de man vliegt naar het buitenland! Maar dankzij mijn vrienden voor het vertrouwen in mij, blijf ik altijd aan hun verwachtingen voldoen. Terwijl ik iedereen belde, voelde ik me eerlijk gezegd vreselijk, als een bedelaar. En er waren vrienden die zulke bedragen hadden, ik herinner me zelfs hoe Slava zei: "Serge, eerlijk gezegd, ik heb medelijden met je, je vraagt ​​​​om geld om op een boerderij te gaan werken..." Maar toch was mijn doel niet om naar kritiek te luisteren, maar om geld te vinden om naar Groot-Brittannië te gaan! Als gevolg hiervan leenden mijn vrienden, wie ze maar konden, mij binnen twee dagen een totaal van 27.000 (+ mijn 6.000) =33000 tegoed! WANNEER JE HET ECHT NODIG HEBT, DAN ZAL JE HET VINDEN! En ik dacht aan het ergste scenario en de uitweg. Ik dacht: wat als alles niet gaat zoals ik me had voorgesteld: ik kom naar Groot-Brittannië, en integendeel, ik verdien geen geld of wat niet lukt is dat er nog steeds een retourticket is (hoe dat nu zit weet ik niet, maar destijds mochten studenten alleen naar Groot-Brittannië als ze had een “retourticket”). Zodra ik mijn schulden heb afbetaald, sluit ik een lening en geef ik deze weg. Ik ben eerlijk, en ik kan mijn vrienden die in mij geloofden en mij geld leenden niet in de steek laten! Maar ik zal een baan krijgen in een fabriek en toch de lening afwerken! Ik blijf aan de nek van mama en papa hangen - ik kan het aan, als er iets gebeurt! Ik bedekte mijn angst! IK HEB EEN BESLUIT GENOMEN - Ik gaf het geld en tekende een overeenkomst om niet van gedachten te veranderen. Ik verbrandde figuurlijk de bruggen om me terug te trekken. Het is net als wanneer je een sportschoolabonnement koopt - en dan niet overslaat - de pad je wurgt, het geld is betaald en niet wordt teruggegeven als je er ineens gewoon zin in hebt! zei papa? Om te voorkomen dat ze zich gaan bemoeien met de logische kant van mijn beslissing, het feit dat ik de Engelse taal niet goed ken, enz., besloot ik het ze niet te vertellen totdat ik een visum had gekregen. En wat is er aan de hand - ik begrijp het, ik zeg het, maar voorlopig hoef je je geen zorgen te maken, maar ze zullen je beginnen af ​​te raden)) Bovendien tolereert mijn moeder stress heel slecht. Als ik mijn verdriet met haar deelde, huilde ze zo erg dat ik me zelf nog slechter voelde en daarom nam ik een beslissing voor mezelf - ik zal het mijn moeder pas vertellen nadat alles is opgelost, anders zal ik me zorgen maken, en vanwege haar zal ik beginnen om je zorgen te maken)) Het is allemaal hetzelfde, zodra het visum arriveert, zal ik niet langer afhankelijk zijn van mijn ouders, en een nieuw huis zal al 6 maanden op me wachten. Zoals ze me het visum gaven, waren ze dat al! geconfronteerd met het feit. Ik wilde ze niet beledigen met wat ik later zei, en ik legde uit waarom ik het deed. Ze glimlachten)) NIET RELEVANT VOOR LINKSE PROBLEMEN - geen Engels kennen in groep 4 op school. Zoals mijn leraar zei: “Niet boem-boem!” )) Simpel gezegd besloot ik verschillende twijfels te minimaliseren, omdat ik me, omdat ik me zorgen maak, alleen maar onzekerder voel, en dit is niet goed voor mij. Waarom zou ik hem lesgeven? Ze hebben me nog niet eens een visum voor Groot-Brittannië gegeven! )) Zo geven ze het, dan ga ik studeren! )) Als ik iets laat zien met mijn handen en gebaren)) Ze gaven het mij 14 dagen vóór de geplande vertrekdatum. Dus wat heb ik gedaan? Ik heb een taalgids gekocht! En pas daarna begon ik basiszinnen te leren, hoewel ik ze niet goed herinnerde...)) Hoe kom je op het vliegveld in Moskou En hoe navigeer je überhaupt door Moskou? Ik belde en vroeg mijn broer; hij studeerde destijds aan de MSTU. Bauman, en vroeg LET OP!!!))))))))) Hallo, broer! Zhen, hoe kan ik naar Moskou komen?...Ik geef toe, ik ging een paar keer verder dan mijn stad naar nabijgelegen dorpen, maar niet verder)) Dat is het soort stomp dat ik echt ben! )) Je lacht - glimlach, maar ik lachte toen niet! ))En daarna gaf het lot me een dag bestaande uit wereldwonderen die de moderne mens niet kan begrijpen! Nu zal ik beschrijven wat ik bedoel)) Voor het eerst in mijn leven heb ik 11 uur met de bus gereden! Het was een trein van Tsjeboksary naar Moskou. Onderweg wisselde ik uit opwinding sms-berichten uit, belandde in de roamingzone en ging de min in. Voor het eerst in mijn leven bevond ik me om 04.40 uur op het station van Shchelkovo, zonder contact. met mijn broer (ik kan niet bellen, de telefoon staat in de min). De dichtstbijzijnde Euroset is gesloten. Bang door de onzekerheid smeekte hij een voorbijganger om het nummer van zijn broer te bellen. Hij, kijkend naar mijn provinciale kleding, ik beloofde hem te betalen wat hij zei, vroeg hoeveel een minuut kost... ahhhh, zodra ik het me herinner, rotzooi! )) Het was merkbaar dat hij bang was om mij de telefoon in mijn handen te geven... en ik, een beetje trillend van angst, vroeg hem om het nummer van mijn broer te bellen (die hem uiteindelijk dicteerde en vroeg), ik hoefde alleen maar weet waar ik op mijn broer moet wachten en hoe laat. Voor het eerst in mijn leven wachtte ik ongeveer een uur in de wachtkamer van het Sjchelkovo-busstation totdat mijn broer arriveerde, omdat ik niet eens weet waar ik heen moet stap in de metro en hoe ik die daar moet gebruiken, en zelfs zonder mijn broer weet ik niet waar het vliegveld ligt en ik weet niet welke ik eigenlijk nodig heb - "Moskou is echt best eng!" tijd in mijn levenheb een ritje gemaakt met de metro!!! Hoe cool zijn deze trailers! Zoals speelgoed! Ik wil gewoon rijden, ja rijden! ) Voor de eerste keer in mijn leven nam ik een sneltrein naar de luchthaven Domodedovo - zulke coole treinen. Voor de eerste keer als ik naar de deportatieafdeling ga, zie ik hoe ze mijn broer niet verder laten gaan, ik doe mee! tranen omdat ik hem zes maanden niet zal zien... Ik hou er niet van om weg te gaan en tot op de dag van vandaag. Degenen die mij beter kennen weten dat ik graag ontmoet, maar niet wegstuur! ) Ik vloog voor het eerst in een vliegtuig! Godzijdank dat ik bij het raam kon zitten! )) Voor het eerst in mijn leven ontmoette ik een coole advocaat in een vliegtuig, omdat hij dichter bij me zat)) Ik vertelde hem dat “...ik voor het eerst in mijn leven in een vliegtuig vlieg, Ik maak me zorgen, laten we met je praten!' 'Voor het eerst in mijn leven besefte ik dat wat ik als een prestatie voor mezelf beschouw relatief is: ik vroeg hem:' Wat doe je? Hij zei dat hij advocaat was en een gezin had in Londen... Hij vroeg me: "Wat ben je aan het doen, jongeman?" Op dat moment besefte ik dat het enige leuke aan Tsjoevasjië was dat ik naar Londen vloog! En wie ben ik - ik weet het niet! )) Blozend antwoordde hij: "Egrikalcheral-arbeider!...Texas Ranger!" (Landbouwarbeider) en hij glimlachte ook)) Voor het eerst besefte ik dat als je niet aarzelt om om je zwakheden te lachen, mensen een oogje dichtknijpen en ze meer vertrouwen. Ja, ja! Ik heb het voor het eerst verpest op het vliegveld! )) Ik vertelde de receptie 12 keer dat ik een egricalcheral-werker was! en ik begreep niet wat ze tegen me zeiden AAAAAAAAAAAA)) Veel ontdekkingen op één dag! Ik zal dit zeker allemaal in het boek opnemen))) Ik hoop dat je de essentie begrijpt: Een van mijn geheimen: ik stel mezelf vragen over elk probleem - hoe kan ik het oplossen of wat leert het mij? 'van Paulo Coelho. De hoofdpersoon, een jonge man, droomde dat er ergens een schat begraven lag, en hij wist niet of het waar was of niet. Maar hij besloot deze schat te gaan zoeken. Een moment dat zeer gedenkwaardig was uit dit boek was toen de hoofdpersoon met de alchemist naar de bazaar ging en ze een ijsverkoper zagen: hij zag er moe uit en had droevige ogen. De alchemist vroeg de jongen: 'Denk je, ijsverkoper, gezien zijn gezicht en ogen, dat hij er zijn hele leven van heeft gedroomd ijs te verkopen?' Ik denk het niet. Hij had ook een droom, maar hij durfde er niet naartoe te gaan, dus verkoopt hij ijs. En nu denkt hij waarschijnlijk dat hij niet meer kan... Vrienden, jullie hebben altijd tijd om ijsverkoper te worden! Ik vraag je alleen maar: besluit eerst je droom te verwezenlijken. Verander geen ijsverkoper zonder zelfs maar stappen te ondernemen in de richting van je droom. Als mijn vrienden Pavel Kochkin en Maxim Dzhabali je helpen je roeping te vinden, hebben we ze met een reden ontmoet - het lot heeft ons samengebracht, serieuzer, dan is het mijn roeping. om het doel te helpen bereiken! Dit is de volgende fase nadat je hebt besloten wie je bent en wat je roeping is. Vroeger had ik vaak geen steun. Ik bleef wachten tot een coole kerel naar me toe kwam en me vertelde: 'Sergey, je bent cool! En ik wil dat je mijn partner wordt! Hier is de helft van mijn omzet, een salaris van een paar miljoen. Kom alsjeblieft minstens een paar uur per week naar kantoor, en ik zal je MENTOR zijn! En ik zal je het leven leren!... Vreemd genoeg heb ik niet gewacht. Ook al ben ik opgegroeid in een volwaardig gezin en beschouw ik mezelf als gelukkig vanwege de liefde die mijn geliefde ouders mij gaven, het ontbrak mij aan STEUN Ik weet hoe mij verteld wilde worden: 'Sergey, dat kan! Ik geloof in jou! Houd je neus omhoog! Je zult slagen en ik weet niet wie het anders kan dan jij! Dus ben je klaar? Ga je gang, moedig, vriend!” En ik gaf deze steun aan mijn vrienden, ik heb bestudeerd dat er 5 soorten zijn, er is ook een ander niveau, het is al verdeeld in 3 soorten, als je geïnteresseerd bent, heet dit programma heet “Anti-afvoer”. Wat ik bedoel is dat ik, nadat ik had bestudeerd hoe je iemand kunt ondersteunen als hij het opgeeft, het meteen bij vrienden wilde uitproberen en met vallen en opstaan ​​een expert hierin werd. Ja, ja, ik ben precies de persoon tot wie ze zich wenden als ze een droom willen verwezenlijken, maar niet