Van de auteur: Waarheid gaat elk persoonlijk gewin en verwerving te boven. Een geest die verlangt naar verwerving en prestatie, zal nooit in staat zijn de waarheid te vinden. De zoektocht naar verwerving is een zoektocht naar veiligheid, naar toevlucht, maar de waarheid is geen veiligheid, geen toevlucht. De waarheid is wat bevrijdt en elke toevluchtsoord en elke veiligheid vernietigt. Jiddu Krishnamurti Hoe vaak klampen we ons vast aan het bezit van een ander. Het lijkt ons dat we, nadat we eenmaal in extase met hem zijn versmolten, in elke situatie van het dagelijks leven kunnen blijven ‘opsmelten’. Een persoon heeft zijn eigen dagelijkse routine, maar we moeten daarin passen en ons op vervelende wijze aan onszelf herinneren. Voor ons begrip is dit onvoorwaardelijke liefde. Op een dag zal er een wervelwind komen, in de vorm van de vernietiging van relaties die met zoveel moeite zijn opgebouwd. Hij zal plotseling in je leven verschijnen en onderweg schattige vooroordelen en uitvindingen over een andere persoon wegvegen. Een man zal niet langer de jouwe zijn - wat een oude Griekse tragedie! En de wereld zal instorten, en er zal niemand anders zijn die je elke dag eindeloze emoties kan sturen. Nu zullen er precies vierentwintig uur in een dag zitten, vermenigvuldigd met minuten en seconden in elk van hen, die eeuwig zullen duren, vanwege jouw. pijn en wanhoop. Ik stel mezelf eindeloos de vraag: "Hoe kan het zijn dat ik de man niet kon houden, de liefde niet kon redden?" Waarin werd deze liefde precies uitgedrukt? In het bezit van een andere persoon - zijn tijd, gedachten, verlangens, ambities, dromen. Tenslotte het lichaam. En hoe kunnen we nu leven zonder het lichaam van iemand anders en zo’n dierbaar lichaam? Probeer met jezelf te leven? Onmogelijk, vreemd, wreed - maar het zal moeten gebeuren. Je zult stap voor stap moeten terugkeren naar je vroegere zelf, dat je al vergeten bent. Word gewoon 's ochtends wakker en zie de zon opkomen zonder hem, accepteer het en begrijp dat het goed is. Het is alsof je je kogelvrije vest bent kwijtgeraakt, weerloos wordt zonder je liefde, zonder een man te bezitten. Maar tegelijkertijd stond je open voor de wereld, die je lange tijd probeerde niet op te merken. Het zal niet langer mogelijk zijn om je onderkomen kunstmatig te bouwen, omdat de waarheid van het leven je in het gezicht heeft gestaard. Die waarheid waarvan je al heel lang probeert je kop in het zand te steken. Door pijn, door het ontberen van gevestigde relaties die geen vreugde meer brengen, ontstaat een gevoel van bewustzijn van jezelf in de wereld. Misschien niet ideaal, ruw en stekelig. Maar in een wereld zonder illusies van geluk. Fictief geluk, dat erin bestaat een man op alle mogelijke manieren vast te houden, is immers geen doel op zichzelf. Het doel bleek het leven zelf te zijn, met zijn waarheid, onvolmaaktheid, tederheid en pijn. Het leven is de waarheid, niet het eindeloze zelfbedrog dat jij liefde noemt.