Ik lees al twintig jaar vonnissen van de strafrechtbank. Nee, ik ben geen masochist die van dubieuze lectuur houdt, ik ben advocaat. Het is precies dat soort werk. Ik kan het schuldige vonnis van de rechtbank reproduceren, zelfs vóór de rechtszitting. Waarom? Omdat ze allemaal stereotiep en gemakkelijk voorspelbaar zijn, ongeacht of de schuld van de verdachte bewezen is of niet -bekentenis van zijn schuld, zijn schuld aan het plegen van de bovengenoemde misdaden wordt bevestigd door het geheel van voldoende bewijsmateriaal onderzocht door de rechtbank, verkregen op de wijze vastgelegd door het strafprocesrecht en niet weerlegd door de verdediging.” Vervolgens komt de correspondentie van de aanklacht opgesteld door de onderzoeker, evenals de getuigen die tijdens de rechtszitting zijn ondervraagd. In de rechtszaal zou de getuige kunnen zeggen dat hij liep, liep, de lucht was blauw, hij hoorde ergens iets, dat kan ik zeg verder niets. Wees gerust, deze getuige, zijn getuigenis, zal in het vonnis worden gepresenteerd als bewijs van de schuld van de verdachte. Een dergelijke getuigenis wordt vooral vaak gegeven als er geen bewijs van schuld is. Dit is hoe de schijn van een bewijsbasis wordt verkregen. Het bestaat meestal uit: Getuigenis van het slachtoffer. Wie kan eenvoudigweg zeggen dat iemand zijn spullen heeft gestolen. Verklaringen van het slachtoffer, waarin hetzelfde staat. Dan zijn er meerdere getuigen van de vervolging die bijvoorbeeld melden dat het slachtoffer hen over de diefstal heeft verteld. Er zijn ook getuigenissen van politieagenten, die de rechtbank ook als getuigen ondervraagt. De politie zal u zeker vertellen dat niemand de verdachte heeft geslagen en dat er geen illegale beïnvloedingsmethoden zijn gebruikt. Integendeel, onder het genot van een kopje thee vertelde de verdachte zelf hoe hij het misdrijf had gepleegd en hoe zijn lichamelijke verwondingen tijdens detentie waren veroorzaakt door het verzet tegen de agenten dat de verdachte de misdaden heeft begaan die in het beschrijvende deel van dit vonnis zijn gespecificeerd, wordt door de onderzochte personen tijdens de hoorzitting bevestigd met materieel bewijsmateriaal en schriftelijk materiaal van de zaak dat bewijsmateriaal en informatie bevat waardoor de rechtbank deze als ontvankelijk kon erkennen.” Dit betekent dat de rechtbank de strafzaak doorbladert en daarmee schriftelijk bewijsmateriaal onderzoekt. Hij keek naar de in stukken gesneden tas van het slachtoffer. Dat is alles. We moeten ook praten over de kwestie van het erkennen van bewijsmateriaal als toelaatbaar. De onderzoeker heeft bijvoorbeeld het ondervragingsprotocol niet ondertekend en geen nummer vastgesteld. Denkt u dat de rechtbank een dergelijk protocol als onaanvaardbaar bewijs zal erkennen? U vergist zich. Die onderzoeker zal voor de rechtbank worden gedagvaard en als getuige worden ondervraagd. Ze zullen vragen of er een onderzoeksactie heeft plaatsgevonden, of de verdachte een dergelijke getuigenis heeft afgelegd, of alles legaal was, enz. “Natuurlijk was alles legaal”, zal de onderzoeker zeggen. - “Waarom heb je niet getekend?” 'Ik ben het vergeten', zal de onderzoeker antwoorden, en hij vergat het nummer te vermelden. Nou, aangezien alles legaal is, waarom zou je dan aandacht besteden aan zulke kleinigheden? De rechtbank zal het protocol als toelaatbaar bewijs erkennen en er in het vonnis naar verwijzen als bewijs van de schuld van de verdachte. Over het algemeen waren er “interessante” zaken. De verdachte heeft geen enkele getuigenis afgelegd; er was helemaal geen bewijs in de zaak. De rechter riep de onderzoeker als getuige naar de rechtszitting. De onderzoeker zei dat de verdachte weigerde te getuigen, maar in een mondeling gesprek zei hij dat ... en dan de volledige fantasie van de onderzoeker, die overeenkomt met de plot van de beschuldiging. De rechtbank heeft de getuigenis van deze getuige erkend als bewijs van de schuld van de verdachte en heeft deze in het vonnis vermeld. Alle autoriteiten, tot aan het Hooggerechtshof toe, erkenden dit als aanvaardbaar. Dat wil zeggen dat er volgens de logica van het hof geen protocollen meer nodig zijn. Het is voldoende om een ​​onderzoeker te bellen, een operatieve medewerker, zodat zij kunnen navertellen wat de gedetineerde hen mondeling heeft verteld. En het maakt niet uit in welke staat de persoon die werd vastgehouden zich toen bevond: dronken, geslagen, met een strijkijzer op zijn buik. , een soldeerbout in... zijn hand. Het belangrijkste is dat de politie alles heeft gehoord en.