Vanuit psychologisch oogpunt gaat een midlifecrisis gepaard met een gevoel van ontevredenheid over het leven, omdat vroegere vreugden, hobby's en motivatie niet meer functioneren met de dezelfde effectiviteit Het moet duidelijk zijn dat er geen officiële diagnose van een "midlifecrisis" bestaat. En daarmee bedoelen we een aantal niet geheel duidelijke signalen. En zelfs de leeftijdsgrenzen voor de crisis zelf zijn vaag gedefinieerd. Volgens verschillende bronnen wordt tot een derde van de mensen boven de 35 jaar met een soortgelijke crisis geconfronteerd. Volgens onderzoeksgegevens neemt de tevredenheid met het leven na het succesvol doorstaan ​​van deze crisis zelfs toe dan voorheen. Gebeurtenissen die deze crisis uitlokken kunnen gezondheidsproblemen zijn, de dood van dierbaren of leeftijdsgenoten, de vervreemding van kinderen, een gedwongen verandering. in levensstijl, evenals een heroverweging van die verwachtingen, die voorheen werden toegekend aan carrière, ontwikkeling, gezin en meer. In eerste instantie manifesteert deze crisis zich in de vorm van een sneller dan voorheen afkoeling naar nieuwe projecten en mondiale doelen Als iemand door iets wordt geïnspireerd en vervolgens opbrandt, kunnen we erover praten dat deze ‘zijn’ doelen een bron van buitenaf hadden. Ze zijn niet vanuit een persoon geboren. Maar dit is gebruikelijk. Alle mensen krijgen ideeën die zijn verzameld met behulp van externe informatie-invloeden. Wanneer dergelijke ideeën uit externe bronnen komen, dragen ze de hoop met zich mee dat ze een middel kunnen zijn om geluk te verkrijgen. Relatief gezien was hier een man die ongelukkig en ontevreden was over zijn gewone leven, en hij dacht wat hij met deze ontevredenheid moest doen. En toen kwam hij tot de conclusie dat sommige externe prestaties (nieuwe posities, cursussen, verliefd worden of nieuwe vaardigheden verwerven) zijn leven konden veranderen, er betekenis en smaak aan konden geven. Ik noem dit de eerste manier om geluk te verkrijgen - met de hulp van externe prestaties Wanneer dergelijke doelen verschijnen, komen inspiratie en enthousiasme voor het eerst bij een persoon. Dit was al meerdere keren in zijn leven gebeurd. De eerste methode om geluk te verkrijgen werkte redelijk goed. Maar pas nu duurt het niet lang. Al tijdens het ontvangen van deze externe prestaties begrijpt een persoon dat ze hem niet het geluk zullen brengen dat hij had moeten brengen. En ze zullen niet voldoen aan de verwachtingen die aan hen worden gesteld. Dit gebeurt vaak op ‘middelbare leeftijd’, wanneer methoden om interesse in het leven te verwerven en in de stroom van inspiratie te komen met behulp van externe prestaties minder goed beginnen te werken. En dan ontstaat er teleurstelling, een onwil om inspanningen te blijven leveren om te verkrijgen wat voorheen de sleutel tot geluk leek te zijn. De fundamentele betekenissen en waarden waarop iemand voorheen vertrouwde, worden in twijfel getrokken. De vroegere betekenissen van het leven vereisen herziening en de zoektocht naar meer persoonlijke betekenissen die overeenkomen met de nieuwe situatie. Wanneer de vorige instort, blijft iemand achter met wat hem niet kan worden ontnomen: een houding ten opzichte van de situatie, het vermogen om te ervaren. gevoelens en creativiteit. Op dit moment wordt een persoon geconfronteerd met het feit dat hij een ‘tweede manier om geluk te verkrijgen’ moet ontwikkelen. Er is een prachtige tekst over wat er moet gebeuren met de twee manieren om geluk te verkrijgen: de tweede (belangrijkste) manier om geluk te verkrijgen Hier keren we terug naar die staat van ontevredenheid waaruit iemand op zoek was naar een manier om er vanaf te komen met behulp van bepaalde externe prestaties. We hebben bewustzijn van onze ontevredenheid nodig om de redenen waarom we dat doen te analyseren krijg een situatie waarin niets serieus kan en lange tijd verdere prestaties kan inspireren. Niemand kan de methode om geluk te verkrijgen met behulp van externe prestaties annuleren. Laat ideeën over sommige prestaties en andere nuttige dingen aanwezig zijn in iemands leven. Tegelijkertijd moet men begrijpen dat er in elke beweging van menselijke interesse een bepaalde hoeveelheid van een dergelijke component bestaat, die een ontsnapping uit het interne kan worden genoemd. ongemak door onderdompeling in activiteit. Ik benadruk dat dit onderdeel niet de enige drijvende kracht is achter welke activiteit dan ook. Maar een deel ervan