Van de auteur: voor het eerst gepubliceerd In de moderne wereld, waar psychologie en psychotherapie een sterke plaats innemen in de cultuur van ontwikkelde landen en worden vertegenwoordigd door vele richtingen die qua concepten verschillen en methodologie is het moeilijk om jezelf als specialist te definiëren (professionele identiteit), en voor de potentiële cliënt, die wordt geconfronteerd met de keuze van een specialist en de richting waarin het pad van kennis van zijn innerlijke zelf voor hem ligt pretendeert niet uitputtende informatie over dit onderwerp te zijn, maar is eerder een poging om enkele van de meest bekende richtingen te bekijken in het licht van hun mogelijke integratie voor verbeteringsinstrumenten van psychologen en psychotherapeuten dat zelfs de meest, op het eerste gezicht, harmonieuze theorie in het proces van haar ontwikkeling veel veranderingen ondergaat door tegenstrijdigheden die door de praktijk zijn ontdekt. ​​Het volstaat om de geschiedenis van de psychoanalyse in herinnering te brengen, waar concepten in verband met zijn veranderd en tot op de dag van vandaag veranderen de ontwikkeling van deze richting. Fundamenteel voor de psychoanalyse, zoals alle deskundigen het erover eens zijn, is de complexiteit van het denken, het belang van onbewuste mentale processen en het belang van voortdurend onderzoek naar subjectieve ervaringen. De moderne psychoanalyse heeft zich echter ontwikkeld tot een nogal complexe leer met talloze verschillen, met veel verschillende theorieën en kennisgebieden die in ingewikkelde en gecompliceerde relaties met elkaar bestaan. Op dit moment is het moeilijk een psychoanalyticus te vinden die bekend is met meer dan één benadering (bijvoorbeeld Kleiniaans, Lacaniaans, egopsychologie, individuele zelfpsychologie). Het is bekend dat Freud, in zijn opvattingen over de oorzaken van psychopathologie, veranderde zijn standpunten van ideeën over de prioriteit van trauma als bron van de foutieve interpretatie van factoren van externe invloed door het kind, en beweerde later de prioriteit van de universaliteit van conflicterende driften en de nadruk op de onvermijdelijke conflicterende aard van instinctieve seksualiteit Deze drijfveren gaven aanleiding tot veel onderling verbonden theorieën die het probleem naar de andere kant omdraaiden en opnieuw de ervaringen weerspiegelden. Wat op zijn beurt het concept van ‘trauma’ opnieuw definieerde, van een enkel keerpunt in de kindertijd tot een chronisch onvermogen van ouders om tegemoet te komen aan de psychologische behoeften van een opgroeiend kind..