Hoe conflicten te vermijden en te genieten van communicatie. Maar wat moet u doen als u al verwikkeld bent in een interpersoonlijk conflict? Als je een moment hebt gemist, wanneer had je dat anders kunnen vermijden? Wat als het conflict al is begonnen zonder uw deelname? Is het mogelijk om een ​​uitweg te vinden uit een reeds bestaande conflictsituatie? Is het mogelijk een conflict te winnen? In wezen is er geen uitweg uit de conflictsituatie die voor beide partijen gunstig is. Conflicten hebben slechts een ingang. Als u zich al in een interpersoonlijk conflict bevindt en er middenin zit, zullen alle pogingen om het conflict in uw voordeel op te lossen alleen maar tot verdere verergering ervan leiden. Er zijn eenvoudigweg geen win-winresultaten voor het conflict. Elke schijnbare overwinning verandert in onvermijdelijke verliezen, waarvan de prijs niet lager blijkt te zijn dan de prijs van de voordelen die ten koste van hen zijn gekocht. De enige uitweg is stoppen, teruggaan en een conflictvrij communicatiepad volgen. Als u zich realiseert dat u zich, vrijwillig of onbewust, aan een van de kanten bevindt in een conflict met een cliënt, stop dan de confrontatie, stop met het beïnvloeden van de cliënt op welke manier dan ook, onderneem pogingen om het contact met hem te herstellen, verhelder zijn problemen, en alleen ga dan terug naar de kern van de zaken. Hoe moeten we ons gedragen bij agressieve cliënten? Maar wat moeten we doen als we worden aangevallen, als we worden blootgesteld aan gewelddadige psychologische invloeden? Hoe kun je jezelf en een cliënt helpen als hij geen respect voor je toont? De Amerikaanse psychotherapeut Marshall Rosenberg ontwikkelde de theorie van geweldloze communicatie. Tijdens zijn praktische werk in verschillende landen van de wereld was Rosenberg betrokken bij het verlenen van psychologische hulp bij het oplossen van conflicten in gezinnen, in verschillende bedrijven, in gevangenissen, tussen stadsbendes, militair-politieke, nationale en raciale groepen alle mensen willen met respect voor elkaar communiceren. Iedereen heeft behoefte aan begrip, erkenning, warme en vriendschappelijke relaties. Wat zorgt ervoor dat sommige mensen vijandig communiceren, in strijd met hun wensen, en wat andere mensen helpt vriendelijke vormen van communicatie te behouden, ondanks moeilijke omstandigheden? Rosenberg gelooft dat er in de hoofden van veel mensen psychologische stereotypen bestaan ​​die volledige communicatie en samenwerking belemmeren? Het belangrijkste obstakel voor vriendschappelijke betrekkingen tussen partners is de taal die zij gewoonlijk gebruiken, die Rosenberg figuurlijk de taal van de ‘wolf’ noemde. Mensen die gewend zijn de ‘wolf’-taal te spreken, proberen het gedrag van andere mensen te beïnvloeden, hen te manipuleren, hen gevoelens van angst, schaamte of schuldgevoel te bezorgen, hen instructies te geven, hen te evalueren en te bekritiseren, hen te vergelijken met andere mensen gekenmerkt door "wolf"? "Wolven" weten hoe ze het gedrag en de gedachten van een persoon moeten analyseren, maar houden geen rekening met zijn behoeften; ze zijn blind voor gevoelens. Onder invloed van repressieve maatregelen in de kindertijd van andere ‘wolven’ accepteren ‘wolven’ hun behoeften niet en onderdrukken ze hun gevoelens. Als gevolg hiervan kunnen ze niet zeggen wat ze nodig hebben, weten ze niet wat ze willen en kunnen ze hun ervaringen niet beschrijven. In plaats van hun behoeften of emoties te uiten, bekritiseren ze een partner die niet aan hen kan voldoen. In plaats van te zeggen: ‘Ik wil’, zegt de ‘wolf’: ‘Je moet.’ In plaats van te zeggen: 'Ik ben boos', zegt hij: 'Je bent walgelijk.' Omdat ze de emotionele toestand van andere mensen en die van henzelf niet opmerken, verliezen 'wolven' het contact met de werkelijkheid. Het belangrijkste psychologische probleem van de 'wolf' is de afstand tussen zijn behoeften en hun begrip. De "Wolf" besteedt veel tijd en energie aan het evalueren van andere mensen en vergeeft de fouten en tekortkomingen van anderen niet. Ondertussen is de agressie van de ‘wolf’ een schreeuw om hulp, een uiting van zijn behoefte om zijn pijn te uiten en zijn behoefte aan een positieve relatie. De "wolf" valt aan in plaats vananalyseren wat er met hem aan de hand is. Agressie tegen iemand met wie u praat, is eigenlijk een symptoom van de behoefte aan hulp. Een vijandig persoon is iemand die geen weerklank heeft gevonden bij anderen en niet duidelijk kan communiceren wat hij of zij nodig heeft. De taak van psychologische hulp is het horen, onderscheiden en begrijpen van de gevoelens en behoeften van een andere persoon, zelfs als hij ‘als een wolf’ spreekt. Hoe doe je dit? Rosenberg gelooft dat er naast "wolven" mensen zijn die in staat zijn positieve relaties met anderen op te bouwen. Ze spreken een andere taal, die Rosenberg de ‘giraffentaal’ noemde. De taal van de "giraffe" is de taal van het hart, niet van het hoofd. De giraffe heeft immers het grootste hart van alle dieren op aarde. Iemand is in eerste instantie geneigd de ‘giraffentaal’ te spreken, totdat hem wordt geleerd ‘wolfachtig’ te spreken. De “giraffe” weet en begrijpt wat hij wil, hij scheidt zijn verlangen van zijn gedachten over zijn partner. Alleen door de ‘giraffentaal’ te gebruiken, kun je de ‘wolf’ helpen. Alleen in de taal van de "giraffe" is er een verklaring "Ik wil" en de vraag "Wat wil je?" Het helpen van de "wolf" zou erin moeten bestaan ​​​​hem terug te brengen naar de wereld van gevoelens. In het geval dat we vijandigheid van de ‘wolf’ tegen ons tegenkomen, weten we dat dit een defensieve reactie is op onvervulde behoeften. We gebruiken de taal van de ‘giraffe’ en vragen wat hij wil. Als hij zijn verlangens en gevoelens niet kan formuleren en ons blijft bekritiseren, zullen we proberen een complexer gedragspatroon te gebruiken dat uit vier stappen bestaat. Ten eerste zullen we de huidige situatie beschrijven zoals we die waarnemen, zien en horen, zonder er een oordeel over te geven van wat er gebeurt. Ten tweede zullen we u vertellen hoe we ons voelen als reactie op deze situatie. Ten derde zullen we zeggen wat we zouden willen doen, wat we willen bereiken, wat we willen bereiken. Bovendien moeten onze behoeften samenvallen met de behoeften van ons partner, wees positief en gericht op toenadering, tenzij we het tegenovergestelde willen. Dit kunnen behoeften zijn aan hulp, duidelijkheid of vertrouwen. Ten vierde zullen we een plan aanbieden, opties om aan deze behoeften te voldoen. Dus als de cliënt niet kan zeggen wat hij wil, kunnen en moeten wij zeggen wat we willen. Stel je voor dat je lange tijd met een moeilijke cliënt zit en werkt. Plotseling komt er een andere klant uit de rij naar je toe en zegt boos: "Hoeveel kun je rommelen? Waarom zijn jullie hier aan het graven?" - KritiekAls reactie hierop kun je zowel gewelddadige als niet-gewelddadige maatregelen nemen. Een typische versie van gewelddadige beïnvloeding kunnen bijvoorbeeld de volgende woorden zijn: “Wauw? Je praat onzin!” - Kritiek “Schaam je je niet?” - Retorische vraag: "Leer eerst hoe u zich moet gedragen. Stop de schande! Bevrijd de kamer!" - Routebeschrijving. Waar denk je dat dergelijke acties toe zullen leiden? Wat als we het anders proberen? Bijvoorbeeld: 1. Beschrijving van de situatie: "Ik probeer iemand te helpen in een nogal moeilijke kwestie. Je kwam binnen zonder wachtrij, schreeuwde en beschuldigde me ervan niets te doen." Beschrijving van de toestand: “Ik ben boos, ik ben beledigd.” Beschrijving van de behoeften: “Ik zou graag willen dat we elkaar vertrouwen. Ik wil uw situatie begrijpen en u helpen." 4. Suggesties: "Ik stel voor dat u hier of in de gang wacht. Ik rond nu af en we gaan verder met uw vraag. Oké?' Maar als de cliënt zo opgewonden is dat hij ons niet hoort, niet wil waarnemen wat we over onze gevoelens zeggen, kunnen we een complexere wijziging van dezelfde techniek gebruiken, zonder het voornaamwoord 'te gebruiken'. Ik”, maar beschrijven de situatie en gevoelens door de ogen van de cliënt zelf. Ten eerste zullen we opnieuw vertellen hoe de cliënt de situatie waarneemt. Ten tweede zullen we de gevoelens beschrijven die naar aanleiding van deze situatie ontstaan Ten vierde zullen we voor hem beschrijven welke acties zouden leiden tot de bevrediging van zijn behoeften. Een alternatieve versie van uw reactie op de bovenstaande situatie zou bijvoorbeeld het volgende antwoord kunnen zijn: 1. Beschrijving van de situatie : “Je hebt ergens haast, je hebt weinig tijd, maar in plaats daarvan, 1994