Van de auteur: Dit programma is ontwikkeld op basis van de theorieën over perinatale dynamiek van Stanislav Grof en het vierfasenmodel van transitie van Jack Tesmer en maakt gebruik van een existentieel-transpersoonlijke benadering van de rehabilitatie van drugsverslaafden Theoretische grondgedachte Drugsverslaving en alcoholisme kunnen in veel gevallen vormen van een spirituele crisis zijn: het zoeken naar antwoorden op vragen door naar een andere realiteit te gaan, te ontsnappen aan de realiteit, te zoeken naar vrijheid in een veranderde staat van bewustzijn. bewustzijn. Verslaving verschilt van andere vormen van spirituele crisis doordat de spirituele dimensie vaak verborgen ligt achter de destructieve aard van de stoornis. In spirituele crisisdrama's worden mensen geconfronteerd met problemen die worden veroorzaakt door spirituele of mystieke geestestoestanden. In het geval van verslaving komen veel moeilijkheden voort uit de zoektocht naar diepere dimensies in onszelf. ‘Verslaving’ kan niet alleen worden begrepen als de chronische behoefte van een persoon aan alcohol of drugs. Deze afhankelijkheid van gebruikelijke toestanden en invloeden van de communicatieomgeving is geen ziekte van een individuele persoon, maar van zijn hele gezin (codependency). Daarom is een geïntegreerde, systematische aanpak van rehabilitatievraagstukken belangrijk ons naar de perinatale periode. Daar kun je een aantal verschijnselen tegenkomen die zich vervolgens kunnen ontwikkelen tot uitgesproken destructieve neigingen. De werken van de pionier van de transpersoonlijke psychologie Stanislav Grof laten heel goed zien dat de perinatale dynamiek vervolgens de basis vormt van bepaalde structuren van de dynamiek van ons leven, dat wil zeggen dat de perinatale dynamiek bepaalde evolutionaire programma's vastlegt die een persoon op verschillende gebieden van zijn leven implementeert. Perinatale ervaringen vormen een soort kruispunt tussen individuele en transpersoonlijke psychologie, of tussen psychologie en psychopathologie enerzijds en religie anderzijds. Als we ze in verband brengen met individuele geboorte, moeten ze blijkbaar tot de structuren van de individuele psychologie behoren. Verschillende andere aspecten geven ze een transpersoonlijk tintje. De intensiteit van deze ervaringen overschrijdt wat gewoonlijk wordt beschouwd als de limiet van het uithoudingsvermogen van een individu. Ze gaan vaak gepaard met identificatie met andere individuen of met de worstelende en lijdende mensheid. Bovendien vormen andere soorten ogenschijnlijk transpersoonlijke ervaringen - zoals evolutionair geheugen, elementen van het collectieve onbewuste en sommige Jungiaanse archetypen - vaak een integraal onderdeel van perinatale matrices. Elementen met een uitgebreide en complexe inhoud die ontstaan ​​tijdens werksessies in ASC (altered states van bewustzijn), reflecterend. Dit niveau van het onbewuste kan worden weergegeven in de vorm van vier groepen, matrixen of ervaringspatronen, en er kan een verband worden gelegd tussen de vier categorieën van verschijnselen met de opeenvolgende stadia van biologische geboorte en met de ervaringen van het kind in de perinatale periode. De vier basismatrices van ervaringen op het Rankiaanse niveau worden de Basis Perinatale Matrices (BPM-1 - 4) genoemd. Benadrukt moet worden dat dit moet worden gezien als een model, dat niet noodzakelijkerwijs oorzaak en gevolg omvat. Perinatale matrices zijn hypothetische dynamische controlesystemen die op dezelfde manier werken op het Rankiaanse niveau van het onbewuste als het COEX-systeem (systeem van gecondenseerde ervaring). ) opereert op het Freudiaanse psychodynamische niveau. Ze hebben hun eigen specifieke inhoud, namelijk perinatale verschijnselen. Dit laatste heeft twee belangrijke facetten, twee componenten: biologisch en spiritueel. Het biologische aspect van perinatale ervaringen bestaat uit specifieke en tamelijk realistische ervaringen die verband houden met de individuele stadia van de biologische bevalling: de eerste matrix is ​​de periode vanaf de conceptie tot het begin van de bevalling. werk; de tweede matrix - vanaf het begin van de weeën tot de opening van het geboortekanaal en het begin van beweging langs het geboortekanaal; de derde matrix is ​​de beweging zelfgeboortekanaal tot uitgang; en de vierde matrix begint wanneer we geboren worden en omvat alles wat daarmee samenhangt. Dienovereenkomstig heeft elke fase van de biologische geboorte een specifieke aanvullende spirituele component. Voor een sereen bestaan ​​in de baarmoeder is dit een ervaring van kosmische eenheid; het begin van de bevalling komt overeen met de ervaring van een gevoel van allesomvattende absorptie; de eerste klinische fase van de bevalling, samentrekking in een gesloten baarmoedersysteem, komt overeen met de ervaring van ‘geen ontsnapping’ of de hel; het doorbreken van het geboortekanaal in de tweede klinische fase van de bevalling heeft zijn spirituele tegenhanger in de strijd tussen dood en wedergeboorte; het metafysische equivalent van de voltooiing van het geboorteproces en de gebeurtenissen in de derde klinische fase van de bevalling is de ervaring van de dood en wedergeboorte van het ego. Figuurlijk gesproken is het juist deze perinatale dynamiek die wordt weerspiegeld in het bijbelse verhaal van verdrijving uit de Hof van Eden, de val, in de hel geworpen worden en het vinden van de hemel. Dat wil zeggen, de lay-out is ongeveer zo: de eerste matrix is ​​de Hof van Eden, het primaire paradijs zonder kennis van goed en kwaad, veiligheid, overvloed - alles wat je maar kunt wensen. De tweede matrix is ​​de opkomst van dualiteit, de verdeling van de wereld, de val. De derde matrix is ​​de hel, en ten slotte is de vierde matrix een terugkeer naar de hemel. De perinatale dynamiek is ook terug te vinden in het vierfasenmodel van transitie van Jack Tesmer. Dit model weerspiegelt de overgang van het oude gedragssysteem naar het nieuwe systeem. Na verloop van tijd, na het ontstaan ​​van een nieuwe situatie, neemt het overwicht van de nieuwe gedragsstijl toe totdat de gewenste situatie is bereikt. Tegelijkertijd is er een afname van de gedragsstijl die tot het verleden behoort, totdat deze volledig verdwijnt aan het einde van de door het transitiemodel bepaalde situatie. In de eerste fase van de transitie worden er tekenen van een verandering in de omgeving merkbaar. In dit geval ontstaat er een reactie om jezelf te beschermen tegen een onbekende toekomst, waarbij de mogelijkheid van verandering wordt ontkend. In deze fase houdt iemand zich bezig met zijn eigen problemen en is zijn energie naar binnen gericht. U kunt zich onzeker en machteloos voelen en moeite hebben uw gevoelens te uiten. Een persoon is dus gericht op externe controle en wordt daarvan afhankelijk. In de tweede fase worden voorbereidingen getroffen voor ‘noodzakelijke’ veranderingen, voor de overgang van de oude situatie naar de nieuwe, dus in dit stadium heeft men met beide te maken. situaties. Als het doel van de verandering onduidelijk is, zal de productiviteit onvermijdelijk afnemen. Wanneer mensen het gevoel hebben dat ze niet kunnen bijdragen aan beslissingen of plannen, neemt de intensiteit van de ervaring toe. Gevoelens kunnen zich ontwikkelen tot confrontatie en agressie. Tegelijkertijd overheerst de reactieve gedragsstijl van een persoon (weglopen voor een probleem en proberen het op te lossen met behulp van krachtige methoden). In de derde fase is het noodzakelijk om de eerste problemen te begrijpen die voortkomen uit de voortdurende verandering. Dit is een periode van praktische aanpassing waarin mensen zich proberen aan te passen aan nieuwe structuren, systemen en/of nieuwe medewerkers. Het gaat hen vooral om wat de nieuwe realiteit gaat inhouden, al blijven ze nog steeds hangen in de oude situatie. En als alles beter uitpakt dan verwacht, zal het energieniveau stijgen en zullen mensen op zoek gaan naar nieuwe kansen in de nieuwe realiteit. In de vierde fase worden alle veranderingen geformaliseerd en geïntegreerd in nieuwe en oude systemen en structuren ophouden te bestaan. Mensen beginnen te handelen (werken, studeren...), waarbij ze hun basiskwaliteiten tonen, terwijl creativiteit verschijnt en reactiviteit afneemt. Als we drugsverslaving als een spirituele crisis beschouwen, dan is de uitweg daaruit het pad van zelfonderzoek en transformatie . Bijna elke religieuze en filosofische traditie bevat voorbeelden van de spirituele ontwikkeling van haar aanhangers. De perinatale dynamiek van persoonlijkheidstransformatie komt in elke religieuze en filosofische traditie aan het licht. Bijvoorbeeld: in het Bijbelse verhaal en het levensverhaal van Boeddha is er een weerspiegeling van de perinatale dynamiek, daarom kan de structuur van het revalidatieprogramma worden gepresenteerd in de vorm van vier fasen, die deperinatale dynamiek. Uitgebreid rehabilitatieprogramma. Dit programma is ontwikkeld op basis van de theorieën over perinatale dynamiek van Stanislav Grof en het vierfasenmodel van transitie van Jack Tesmer en maakt gebruik van een existentieel-transpersoonlijke benadering van de rehabilitatie van drugsverslaafden Het zijn mensen die besloten hebben hun leven zonder drugs voort te zetten. Ze hebben zich ertoe verbonden om binnen zes maanden tot een jaar van de drugsverslaving af te komen... De jongeren zorgen voor zichzelf - ze koken, maken schoon, nemen gezamenlijk beslissingen over het werkplan voor die dag (dienst)... Gedurende hun verblijf Elke persoon uit deze kleine gemeenschap neemt deel aan psychologische seminars en trainingen, werkt actief aan zijn problemen en voldoet ook aan vijf verplichte regels: 1. Verplichte naleving van alle instructies van de instructeur, evenals naleving van interne voorschriften.2. Het is verboden fysiek geweld te gebruiken of ongecontroleerde agressie te tonen in conflictsituaties.3. Seksuele relaties en seksuele provocatie zijn verboden.4. Het gebruik van alcoholische dranken, drugs en gesprekken over dit onderwerp buiten het vastgestelde trainingsformat zijn verboden.5. Het is verboden om zonder toestemming het grondgebied te verlaten, te bellen of mensen te ontmoeten. Aanvankelijk gaven de meeste psychologen de voorkeur aan individueel werk. En tot op de dag van vandaag is het hun taak om elke individuele persoon te helpen zijn innerlijke wereld te verkennen. Het werk wordt uitgevoerd met degenen die hun houding ten opzichte van het leven, ten opzichte van zichzelf, ten opzichte van hun persoonlijke grondslagen en waardensysteem willen heroverwegen. Op basis van de nieuwste inzichten op het gebied van de psychologie draagt ​​iedere specialist bij aan de persoonlijke ontwikkeling van cliënten. Psychologen-trainers (consultants) zijn gidsen naar de diepten van de menselijke natuur, samen met een persoon, die zijn onbekende innerlijke wereld ontdekken en helpen het verlangen naar een holistische transformatie te vervullen. Om dit probleem op te lossen is een coachingsysteem het meest geschikt. Het doel van coaching is een persoon die een verzoek heeft om de kwaliteit en smaak van het leven te verbeteren, een verzoek heeft om onafhankelijke vaardigheden te leren op het gebied van ontwikkeling, actualisatie, implementatie, regeneratie, aanpassing en andere dingen. Een coach (trainer) is een professional die een cliënt lesgeeft en traint op verschillende gebieden van menselijke activiteit. In het coachingsproces beheerst de cliënt constructieve vaardigheden om problemen en problemen op de volgende gebieden op te lossen: - psychologische aanpassing aan omgevingsomstandigheden, - ontwikkeling van creatieve activiteit, - communicatie (interpersoonlijke en sociale relaties), - sociaal succes, - besluitvorming en implementatie, - zelfexpressie, - het verhelderen van de eigen behoeften, waarden, posities, evenals het ontwikkelen van het vermogen om deze scherp te houden. Een trainer - psycholoog (coach) helpt de cliënt de sterke punten van zijn persoonlijkheid te zien en deze te gebruiken zijn eigen ontwikkeling, sociale en spirituele vooruitgang. De coach helpt en traint de cliënt om zijn potentiële capaciteiten te activeren (toestanden van de hulpmiddelen). Het voordeel van het coachingsysteem: - afwezigheid van overdracht, - gemedieerde psychotherapie, - training met behulp van niet-standaardmethoden, - nadruk op onafhankelijkheid, - eenvoud en duidelijkheid. in training en diepgaande inhoud van het materiaal, - holistische benadering van leren (persoonlijk gemedieerd), betrokkenheid van alle niveaus van interpersoonlijke interactie - fysiek, emotioneel, mentaal, spiritueel - plaatsvervangende en rationele lesmethoden maanden en bestaat uit twee fasen: 1 - oriëntatiefase (testen, identificeren van intenties, aanpassing aan de voorwaarden van het programma); 2 – de basisfase van een diepgaande studie van problematische materiële en sociale aanpassing). Voorafgaande tests, identificatie van verzoeken en selectie van programmadeelnemers.2. Psychologisch advieswerk met familieleden (mede-afhankelijk).3. Rehabilitatie- en adviescursus, bestaande uit twee fasen: A.) Inleidendrevalidatie (oriëntatiefase) (max. 1 maand). B.) Main (basis), bestaande uit vier fasen (max. 8 maanden). De basisfase is gericht op: 1. Gebruik van intensieve integratieve psychotechnologieën. 2. Gebruik van technieken uit de transpersoonlijke psychologie.3. 24-uurs coaching en monitoring in sociale isolatiemodus.4. Sociale aanpassing.5. Outputtesten.6. Post-revalidatietrainingen en steungroepen. Psychologische hulp begint met het identificeren van de motivatie door middel van gesprekken en testen. Dit is belangrijk, zowel in de eerste fase, als in het midden, en in de laatste fase van het werk. Zo worden gegevens verzameld en wordt de dynamiek van het revalidatieproces gemonitord. Het is noodzakelijk om managers op te leiden die informatieondersteuning bieden voor het revalidatieprogramma. Er worden mini-trainingen en lezingen voor hen gegeven over de volgende onderwerpen: - oorzaken van verslaving, - bestaande rehabilitatiemethoden, - voordelen van intensieve integratieve psychotechnologieën, - wijze van het revalidatieprogramma en de voordelen ervan. Sommige elementen van het programma zijn ontwikkeld op basis van de basis van de mystieke en filosofische tradities van het Oude Oosten (dynamische meditaties, anapana, za-zen, taoïstische technieken van toegepaste psychofysische training). Ze helpen destructieve gedragspatronen te verwijderen door middel van lichaamswerk, ademhalingstechnieken, oude en moderne technieken die werken met bewustzijn, wil, aandacht, motivatie en intentie. De dag voor een programmadeelnemer is als volgt opgebouwd: 1 Opstaan, 2 fysieke training, 2. 3 ontbijt, 4 ronde tafel (bespreking actuele zaken), 5 trainingsprogramma (gebaseerd op de algemene dynamiek van de groep), 6 lunch, 7 vervolg trainingsprogramma, 8 diner, 9 bespreking van de resultaten van het trainingsprogramma van de dag, studietijd, 10 voorbereiding op bed, 11 slaap. Stadia (fasen) van revalidatie Oriëntatiefase - de keuze voor “nieuwe geboorte”, de keuze om te veranderen In deze fase maakt de programmadeelnemer een bewuste keuze of hij in de ruimte van de therapeutische gemeenschap wil blijven (hierna het Tehuis genoemd). Doelstellingen - Om bij de programmadeelnemer een oprecht verlangen en interesse in de revalidatieruimte op te wekken en bij de mensen in deze ruimte. Geef alle informatie over de regels voor deelname aan het programma. Identificeer de initiële motivatie voor het revalidatieproces van de programmadeelnemer . Als er geen motivatie is, doe dan een poging om te motiveren. Aan de programmadeelnemer wordt een bewoner van het huis toegewezen, die hem helpt zich aan te passen aan de omgeving van de therapeutische gemeenschap. Het resultaat van de oriëntatiefase is dat van een programmadeelnemer de persoon wordt bewoner van het Huis. Basisfase De eerste fase is het verkrijgen van draagvlak. Het doel is om het vertrouwen van de bewoner in het team en het revalidatieproces op te bouwen bij het werken met problematisch materiaal. In deze fase neemt de bewoner de rol aan van een volger (in het revalidatieproces) en leert hij een ruimte te accepteren die hem beschermt, onderwijst en voor hem zorgt. Doelstellingen - Gunstige, optimale omstandigheden creëren voor het voltooien van het revalidatieprogramma de fysieke ruimte, het personeel en de bewoners van het Huis, waardoor psychologisch comfort, openheid en vertrouwen in relatie tot het Huis ontstaat. Hier worden omstandigheden gecreëerd die het mogelijk maken dat een persoon opnieuw positieve emotionele toestanden leert ontvangen. Om de bewoner te leren zich deel uit te laten maken van een gemeenschap die hem accepteert en steunt zoals hij is. In de eerste fase vindt de kennismaking met de toestanden van iemands 'tweede geboorte' (metafoor van het paradijs) plaats door het creëren van comfortabele en veilige omstandigheden door de therapeutische gemeenschap. Om met problematisch materiaal te kunnen werken, is het noodzakelijk om het eerst te identificeren , verwijder vervolgens de beschermende mechanismen voor de toegang ertoe. Een sfeer van vertrouwen is bedoeld om beschermende programma's te verwijderen die de toegang tot problematisch materiaal beperken. Als gevolg van het verwijderen van beschermende mechanismen ontstaat de mogelijkheid om zowel het bewuste als het bewustzijn te bestuderen.