Van de auteur: Ik nam dit interview met Harm Siemens ongeveer 8 jaar geleden af. Toen hij nog leefde... De afgelopen jaren dacht hij veel na over de dood en vertelde hij zijn studenten dat je daar niet bang voor hoefde te zijn. Ze is als een droom. En dus stierf hij. In een droom is Harm Siemens een Gestalttherapeut uit Nederland, een van degenen die werkte na de eerste Leraren in Gestalttherapie. Lid van de Europese Gestaltvereniging (EAGT). Zijn uniekheid is dat hij de enige therapeut is die de hoogste onderscheiding van de Koningin van Nederland heeft ontvangen voor zijn werk met drugsverslaafden, alcoholisten en homoseksuelen. Interview met Elena Shuvarikova. - Harm, vertel ons iets over jezelf... - Ik doe sinds 1970 Gestalttherapie. Daarvoor gaf ik psychotherapie. Op een gegeven moment voelde ik de behoefte aan een eigen therapie en in 1972 volgde ik de Gestaltopleiding, waaraan vertegenwoordigers van de eerste generatie Europese Gestalttherapeuten deelnamen. Het werd geleid door Fritz Perls. Ik begon Gestalttherapie te studeren, en gedurende 4 jaar ging ik naar Sanyago en vervolgens naar New York naar Isidore Fromm, die ik beschouw als mijn belangrijkste leraar. Hij heeft mij enorm beïnvloed. Sinds 1985 werd ik in Nederland trainer bij het instituut waar ik gecertificeerd was. Nu werk ik in verschillende steden en landen: Griekenland, Macedonië, Spanje, Israël, India. In India ben ik de afgelopen 7 jaar freelancer geweest - 3 maanden per jaar, en heb ik een goed team van therapeuten voorbereid die al zonder mij kunnen werken. Ik hou echt van Gestalttherapie. Het is niet overdreven om te zeggen dat dit mijn liefde is. - Vertel ons over je werk met mensen met een homoseksuele geaardheid, waarvoor je werd beloond door de Koningin... - Veel homoseksuelen krijgen een goede opleiding, ontwikkelen zich en hebben tot de dag van vandaag geen problemen. leeftijd van 13. En vanaf ongeveer deze leeftijd beginnen ze eenzaamheid te ervaren en sluiten ze zich af. Dit is de periode van de eerste liefde, het ontstaan ​​van de eerste relatie. Tegen de achtergrond van hun eigen gevoelens ervaren velen grote druk van de samenleving, de omgeving en het gezin. Daarom moeten wij als therapeuten heel voorzichtig met hen zijn: ze hebben hun eigen illusoire, fantastische wereld. Als je op onhandige wijze deze wereld binnendringt, kan iemand zich van je afsluiten omdat hij gemakkelijk kwetsbaar is. Vooral aan het begin van het werk is het noodzakelijk om zijn fantasieën te ondersteunen. Als je ergens een fout in maakt, zegt hij misschien: 'Ik weet niet of ik nog een keer bij je kom, maar dat zal in de nabije toekomst zeker niet gebeuren.' Een empathische, gevoelige therapeut zal zulke cliënten niet homoseksueel noemen. Hij begrijpt dat dit gemakkelijk kwetsbare mensen zijn die zichzelf niet kunnen onderhouden. Het is moeilijk voor hen om hiermee te leven, en ze beschikken niet over een zelfvoorzieningsbron. Er is een bepaald deel van de homoseksuelen die de neiging hebben narcistisch te zijn. Ik schreef hierover in het artikel ‘Homoseksualiteit en narcisme’. Maar het zijn niet allemaal narcisten. Over het algemeen staan ​​deze cliënten erg open voor de Gestalttherapie, omdat het een therapie is die homoseksualiteit als een manier van leven accepteert. Gestalt zegt: “Waarom zouden we homoseksualiteit veroordelen als het gewoon ons eigen pad is, net zo individueel als ieder ander?” - Waarom Gestalt, en niet de humanistische richting als geheel? In de tijd van Fritz Perls waren er immers zowel Karl Rogers als Rollo May... - Gestalttherapie is een onderdeel van de humanistische therapie. Dit is een democratische in plaats van een hiërarchische benadering van mensen. Dit is vreemd aan de psychoanalyse. Maar toch was het op het gebied van de Gestalttherapie dat echte erkenning van het recht op een dergelijk pad plaatsvond. Hoe gebeurde dit? Dit was in de jaren zestig van de twintigste eeuw. Onder de oude Gestalttherapeuten waren vroeger homoseksuelen, maar daar spraken ze niet over. In de jaren zestig arriveerde een nieuwe generatie die, tegen de algemene achtergrond van vrijheid, openlijk hun keuze erkende. Ze werden niet veroordeeld in de gemeenschap. Zo verschenen er meer trainers en therapeuten die openlijk over hun pad spraken. Ze verschenen in de groep (destijds vond alle Gestalttherapie alleen in groepen plaats) en deelden dit, terwijl ze over zichzelf spraken. Homoseksuelen kwamen naar buiten als ze zich vertrouwd en gesteund voelden, en begrepen dat er niets mis mee was. Het grootste probleem was dat er zoveel waren.