De crisis van drie jaar begrijpt al veel, zijn hersenen ontwikkelen zich zeer snel, zijn psyche en emotionele sfeer ontwikkelen zich snel. het kind kan al eenvoudige mentale handelingen uitvoeren, zoals: het snoepje is heerlijk, ik wil het, mijn moeder kan het in de winkel kopen. Maar wat geld is, waar het vandaan komt, valt nog niet binnen de mogelijkheden van de hersenen van een kind. We hebben het over de leeftijd van 2 - 2,5 jaar, tijdens deze periode komen hysterie vaak voor als hen iets wordt geweigerd dat het kind heeft bedacht. De belangrijkste taak van deze leeftijd is om je gevoelens te leren begrijpen en om te gaan met sterke affecten. Wanneer het kind 'loont' en de ervaring opdoet dat wanneer hij sterke gevoelens heeft, hij niet wordt beschaamd, niet wordt gestraft voor hysterie, en niet wordt bedreigd. laat hem met rust, geef hem weg aan een voorbijganger, etc. En als je het zelf probeert te doen, verzekeren ze je en komen ze helpen, wat gemakkelijk te accepteren is (dit is wanneer ze zeggen: "Wees niet boos, het komt later wel goed, het gaat toch goed met je"), als de hulp vernederend is, “zie je, ik zei toch dat het niet zal werken, ik zal het nu toevoegen”, belandt het kind in een situatie waarin hij een moeilijke keuze moet maken: 👆om er alleen mee om te gaan👆of om hulp te accepteren die onplezierig is en Wanneer een kind ervaring opdoet met de betrouwbaarheid van een volwassene, komt hij in een zeer aangename ontwikkelingsfase terecht - waar veel tederheid en liefde wordt onthuld, de zogenaamde 'jonge leeftijd' is zo'n beloning voor het geduld van de ouders. Als het kind in deze periode niet heeft geleerd om met zijn emoties om te gaan, en hij bijvoorbeeld altijd het zwijgen werd opgelegd of zijn emotionele impuls werd gestopt door bedreigingen, dan is het erg moeilijk om tederheid te benaderen, het kind heeft een verbod op het uiten van emoties en eventuele moeilijkheden kunnen hem in een staat van hysterie brengen. Elk verkeerd gesproken woord zal je tot in de kern beledigen, en de angst om te falen zal paniekerig zijn. Het resultaat is een eeuwig ontevreden kind, dat onmogelijk te plezieren is, en als je bijna aan zijn verwachtingen voldoet, zal er een explosie van woede of terugtrekking in zichzelf plaatsvinden. Dus wat moet je doen? dat wil zeggen, leren leven met woede, jaloezie, impulsieve verlangens en niet. Het maakt niet uit hoe oud het kind is, deze fase kan alleen op deze manier worden doorstaan. Er is een optie om hem naar een psycholoog te brengen, hij zal het kind helpen zijn emoties onder de knie te krijgen, en de moeder ook helpen de emoties van het kind te leren weerstaan. Of probeer in je eentje, nadat je je deze kloof hebt gerealiseerd, te geloven dat het kind zijn moeder niet probeert pijn te doen, haar gek te maken, maar dat hij zichzelf in feite niet aankan. Geef hem de ervaring van veilige acceptatie onder welke omstandigheden dan ook, en geleidelijk zal alles verbeteren en zal de relatie veel warmer worden.