Maar dat kan niet. Hier kun je er een einde aan maken en het onderwerp beëindigen) Strikt genomen kun je natuurlijk iemand dwingen om naar een psycholoog te gaan. Je kunt je man met echtscheiding bedreigen, geld afpakken van een tiener of je ouders boycotten. En de persoon zal het opgeven. Maar precies om a) de relatie te verbeteren (voor jou ben ik er klaar voor!... als je me verlaat dan...) en b) om te bewijzen dat hij geen psycholoog nodig heeft. Zo iemand zal het werk van de psycholoog op alle mogelijke manieren saboteren, zichzelf afsluiten, zich inhouden en consultaties verstoren. Verwacht niet dat een psycholoog op de een of andere manier op magische wijze hetzelfde probleem ziet als uw dierbaren en u ervan gaat overtuigen dat het opgelost moet worden. Omdat iemand het verhaal zal vertellen zoals hij het ziet, dat wil zeggen waarschijnlijk zonder deze problemen. En overreding staat helemaal niet op de takenlijst van een psycholoog. En het is helemaal geen feit dat een psycholoog er zelfs maar mee instemt om te raadplegen. Omdat het verzoek ‘om te veranderen omdat je vrouw (moeder of vriendin) dat wil’ niet constructief is, is er niets om aan te werken. Alleen degenen die het echt willen, kunnen veranderen. Verspil dus uw geld en de tijd van uw psycholoog niet. Zo werkt het niet. Maar hoe motiveer je je naaste toch om naar een psycholoog te gaan? Zodat iemand het zelf ook echt wil. Maar hij gaf niet toe aan overreding. Alleen door persoonlijk voorbeeld, vrienden en niets anders. Je kunt zoveel vertellen als je wilt hoe helder het leven zal schitteren, maar totdat iemand met eigen ogen het positieve effect ziet, bijvoorbeeld op jou, is het onwaarschijnlijk dat hij het zal geloven. Op dit punt kun je mij vragen: waarom moet je naar een psycholoog? Het gaat over iemand anders. En alles gaat goed met jou. Dus als je iemand opnieuw wilt maken, nee, niet echt geweldig. Je bent op zijn minst ergens niet tevreden over in je relatie met deze persoon. En als je echt gelooft dat een ander echt naar jouw wil kan veranderen (spoiler: nee), duidt dit op een enigszins infantiele positie. Met deze twee punten kun je met een psycholoog werken. Dan zul je zelf niet merken hoe je dierbaren hun houding ten opzichte van psychologen zullen beginnen te veranderen. Er is nog een punt waarom je altijd bij jezelf moet beginnen. Waarom zou ik naar een psycholoog gaan als hij moet veranderen? Er is één interessant effect in de psychologie. Onze relatie met een dierbare is gebaseerd op het principe van feedback: we reageren op een bepaalde manier op iemands gedrag, woorden en daden. En dan reageert de ander op onze reactie. En zo voort tot in het oneindige. Dit betekent dat we door het aanleren van nieuw gedrag de reactie van een dierbare veranderen. Laat me je een voorbeeld geven. Punt A: de man komt moe thuis van zijn werk en gaat meteen vanuit de deuropening achter de computer zitten. Punt B: de vrouw wil communicatie, probeert hem aan het praten te krijgen en is beledigd omdat hij geen aandacht aan haar schenkt. Punt C: De man raakt geïrriteerd, verheft zijn stem, de echtgenoten maken ruzie. Wat we hier zien: iedereen reageert op een bepaalde MENSELIJKE manier op de acties van de ander. En dit is slechts een klein deel van de communicatie in dit gezin. En het is logisch om aan te nemen dat de een aandringt op een psycholoog voor de ander. Laten we zeggen dat het een vrouw is die zich in de steek gelaten voelt. Maar de man is het er niet mee eens wat hij moet doen. En dan herinneren we ons het principe van feedback en proberen we mijn vrouw te leren anders te reageren. Dat wil zeggen, we veranderen punt B in: de vrouw laat haar man een tijdje alleen met zichzelf, dringt niet aan op communicatie. En we krijgen punt C: de man komt na een tijdje tot bezinning na een werkdag en gaat zelf in gesprek. Of dit: de man is niet blij dat ze hem trekken als hij thuiskomt van zijn werk, dat doen ze niet. Hij laat hem niet rusten, dus verdiept hij zich in de computer, zodat hij tenminste een tijdje alleen kan zijn. Dan veranderen we punt A: als hij thuiskomt van zijn werk, vraagt ​​hij beleefd (met woorden door zijn mond, ja) zijn vrouw om hem wat tijd te geven. Punt B: ze laat hem met rust en punt C: met hernieuwde kracht keert hij terug naar de communicatie met zijn vrouw. De voorbeelden zijn uiteraard overdreven en je moet vaak verschillende manieren van reageren uitproberen om tot het gewenste resultaat te komen. Maar dit verandert niets aan de betekenis: je kunt erop aandringen dat de ander moet veranderen, of je kunt het proberen?