Analyse van de groep van Alekseichik A.E. “Intensief therapeutisch leven” Professionele ervaring Wat ik als professional in een groep heb geleerd (van de therapeut, andere deelnemers aan het groepsproces). Van de therapeut: verantwoordelijker omgaan met gesproken woorden, woorden vinden die essentieel zijn, effectief, dat ervaringen aanmoedigen, intern zoeken, begrip en bewustzijn, tot actie. Acceptatie van de groep, jezelf en je ervaringen, andere groepsleden zoals ze zijn, onvoorwaardelijke acceptatie, wat vaak leidde tot begrip van wat er achter iemands gedrag zit, wat belangrijk is. voor hem in zijn ervaringen, hoe hij omgaat met zichzelf en anderen. Het gebruik van beelden en metaforen (citaten, gelijkenissen, anekdotes) om een ​​bepaalde sfeer en omstandigheden in de groep te creëren, voor interne zoektocht en expressie van wat belangrijk is voor de groep. deelnemers. Het gebruik van provocaties om deelnemers te helpen manieren te ontdekken om in de groep en in het leven te zijn die moeilijkheden veroorzaken in de communicatie met anderen, hun ontwikkeling en vorming beperken creëer een ruimte van vertrouwen en openheid en faciliteer het vruchtbare werk van deelnemers met hun problemen. Voor andere deelnemers aan het groepsproces: Geeft u de mogelijkheid uw eigen gedachten en gevoelens, die u hier en nu ervaart, te uiten. Deel uw eigen ervaring met het oplossen van een bepaald probleem. Neem risico's. , wees besluitvaardiger en opener Sta jezelf toe fouten te maken Sta jezelf toe te handelen in omstandigheden van onzekerheid en een hoog niveau van je eigen angst Sympathie en empathie voor andere groepsleden, hun problemen als de jouwe te zien en deze problemen gezamenlijk op te lossen. geld. Geld gebruiken als equivalent voor het uitdrukken van bepaalde entiteiten voor hun concretisering en materialisatie. Verduidelijk, specificeer het verzoek, de gevoelens... "Wat voor soort hulp vraag je?" "Hoe kan ik u helpen?" “Voor wie precies en welke gevoelens heb je?”...Wat heb je geleerd over het functioneren van de therapeutische groep. Het theoretische deel van het seminar is gewijd aan het vaststellen van de levensregels voor de groep, het identificeren van de belangrijkste entiteiten en fenomenen waarmee en dankzij welke het groepsproces zal plaatsvinden. De therapeut raakt vertrouwd met de essenties door middel van definities, beelden, symbolen en metaforen op een vrij abstract niveau, wat leidt tot de heropleving van deze essenties en waardoor elk van de groepsleden een overeenkomstige ervaring in hun ervaring kan vinden en zich kan onderdompelen in Het. De beelden en definities die de therapeut presenteert, creëren een therapeutisch veld, een ruimte waarbinnen het leven van de groep zich afspeelt. Om groeps-, individuele en interpersoonlijke processen in een groep te beïnvloeden, maakt de therapeut vaak gebruik van citaten, gelijkenissen en anekdotes, die door de deelnemers niet zozeer worden waargenomen als de sturende invloed van de therapeut, maar als een speciale context die bevorderlijk is voor bepaalde interne ervaringen en externe acties. Voorbeelden van therapeutische entiteiten en verschijnselen van Alekseychik zijn: leven, geest, ziel, gezondheid, ziekte, heelheid, eenheid, vergeving, dankbaarheid, eeuwigheid, tijd, acceptatie, vrijheid, verantwoordelijkheid, enz. Reeds in de theoretische fase van de groep, de interne processen van de deelnemers worden geactiveerd, geassocieerd met de ervaring en het bewustzijn van beelden die verschijnen, dankzij het vaardige gebruik van het woord van de therapeut. In een groepsruimte ontstaat een sfeer van vertrouwen, eenheid, veiligheid en openheid. Met behulp van regels stelt de therapeut de omstandigheden vast waaronder het werk vervolgens zal plaatsvinden. Basisvoorwaarden van ITL: Acceptatie van het leven, de wereld, de groep, jezelf, de therapeut, acceptatie - onvoorwaardelijk Voldoende Waarheid - God is waarheid! “Leef niet volgens leugens” Onze activiteit. Wat de realiteit is, zijn de gevolgen van onze daden. Het echte, het echte, verenigt als je handelt. Vrijheid. Gratis betekent gezonder! Apostel Petrus: voor mij mag alles, maar niet alles is nuttig! ik kanbezit alles, maar niet alles bezit mij...Vrijheid is geen wil, geen eigenzinnigheid...Verantwoordelijkheid. Wij zijn voor alles verantwoordelijk, wij moeten voor alles betalen, en wie niet wil betalen, zal moeten betalen... Wij zijn verantwoordelijk voor elkaar... Veiligheid. Het is gegarandeerd dat we samen zijn, we creëren garanties voor elkaar. De Heer garandeert ons door Zijn genade het eeuwige leven, maar garandeert niet dat we de volgende dag zullen meemaken... Tijdens het kennismakingsproces stellen de deelnemers zichzelf voor, vermelden hun naam, opleiding, huidige professionele activiteiten, geven hun mening huidige persoonlijke en professionele problemen waaraan ze in groep willen werken. In het stadium van kennismaking tussen groepsleden merkt de therapeut op wie op wie reageert en hoe, welke en hoe patronen van de ene deelnemer de reacties van een andere deelnemer uitlokken, en soortgelijke problemen van de deelnemers. De therapeut vraagt ​​de deelnemer die zich vrijwillig heeft aangemeld om aan zijn probleem te werken, om in de groep mensen te zoeken die vergelijkbaar zijn met de directe deelnemers aan de probleemsituatie, en om een ​​therapeut uit de groep te kiezen. En ervaar in de tegenwoordige tijd, hier en nu, een problematische situatie uit het verleden, vertel, deel, maar beleef het huidige probleem niet alleen door middel van directe acties. Om de intensiteit en effectiviteit van de deelnemers te vergroten, verergert de therapeut vaak de crisis, door deelnemers tot specifieke acties uit te dagen, zijn eigen voorbeeld te geven, gelijkenissen en anekdotes te vertellen die overeenkomen met de situatie, fysiek te beïnvloeden, geld over te maken, wat in dit geval neerkomt op het symbool en de belichaming van bepaalde ervaringen en verschijnselen zoals dankbaarheid, schuldgevoel, vergeving, verantwoordelijkheid, enz. Met behulp van geld brengt de therapeut details in wat er gebeurt, materialiseert de ervaringen van de deelnemers, intensiveert de crisis, meet, correleert , vergelijkt... Dankzij de acties van de therapeut en groepsleden om de crisis te creëren en te intensiveren, ontstaat er een situatie waarin een deelnemer die zijn probleem oplost, tot een bepaalde drempel (limiet) wordt gebracht, waarboven een inzicht ontstaat, wat leidt tot bewustzijn en begrip van het probleem, parallel hieraan, of daarbuiten, wordt de deelnemer op het punt gebracht dat hij die kwaliteiten en eigenschappen kan demonstreren die nodig zijn om het huidige probleem te overwinnen en op te lossen, om de situatie op een nieuwe manier te ervaren, om spontaniteit en verscheidenheid aan reacties aan te tonen, die volgens een van de definities van de therapeut tekenen zijn van iemands geestelijke gezondheid. Een van de resultaten is het loslaten en ervaren van emoties die in het verleden zijn onderdrukt of onderdrukt; er treedt vaak catharsis op, wat leidt tot de oplossing van het probleem, niet alleen op intellectueel niveau, maar ook op emotioneel en somatisch niveau, waarbij de klemmen worden losgelaten en stijfheid die ontstond en aanwezig was in het lichaam voordat de problematische situatie werd opgelost. Leerde over de factoren die bijdragen aan het effectief werken van een groep: samenwerking, cohesie, intensiteit, effectiviteit, betrokkenheid, openheid, essentie, identificatie, empathie, sympathie, relevantie (hier en nu), etc. Leerde over het bestaan ​​van vier fasen van groepsdynamiek: 1. De eerste fase is de ‘kindertijd’2. overgangsfase - “jeugd”3. productieve fase – “volwassenheid”4. de laatste fase is ‘gevorderde leeftijd’, d.w.z. de groep als geheel doorloopt deze vier fasen die overeenkomen met de ontwikkeling van een individuele persoon; elke fase wordt gekenmerkt door bepaalde kenmerken. In de eerste fase is er bijvoorbeeld minder verantwoordelijkheid van de deelnemers, meer van de therapeut. In deze fase is de rol van de therapeut leidend, regisserend en regulerend, en in daaropvolgende fasen neemt de actieve rol van de therapeut af en neemt de rol van de therapeut af. van de deelnemers en hun verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt neemt toe. Ik heb geleerd dat processen in een groep gelijktijdig plaatsvinden op drie niveaus: Persoonlijk (individueel) - hoe ik, hier en nu, waarneem, evalueer en ervaar wat er met mij en anderen gebeurt. Interpersoonlijk - hoe groepsleden met elkaar omgaan, wie zich voelt; beter met wie interactie, en voor wie het moeilijker is, manieren van interactiedeelnemers: samenwerking, conflicten, tegenstellingen, eenheid, enz. De groep als geheel organisme - waar de groep zich nu bevindt, in welke richting zij beweegt, wat helpt en wat de groep ervan weerhoudt problemen op te lossen en zich te ontwikkelen, hoe de groep kan zijn geholpen, welke voorwaarden moeten worden geschapen om de arbeidsproductiviteit te verhogen. Wat hielp (verhinderde) om opgenomen te worden in het leven van de groep. Geholpen: betrokkenheid bij wat er gebeurde, wat werd bereikt door acceptatie en onderdompeling in de problemen en gevoelens van anderen, empathie, identificatie met wat er gebeurde, het door jezelf laten gebeuren wat er gebeurde . Gehinderd: fixatie op de eigen gedachten over of iets goed of fout was. Geslotenheid bij het uiten van de eigen gevoelens en gedachten. Onvermogen om het eigen begrip en de ervaring te delen van wat er gebeurt. Wat heeft bijgedragen (verhinderd) aan de oplossing van problemen in de groep. Bijgedragen aan: de omstandigheden gecreëerd door de therapeut, zijn zorg en deelname aan het creëren van een ruimte die heeft bijgedragen aan de manifestatie van de werkelijke gevoelens van de deelnemers, interne zoektocht en openbaarmaking van wat belangrijk en betekenisvol is voor een persoon. Dankzij zijn eigen spiritualiteit, oprechtheid, eerlijkheid en activiteit stelde de therapeut een bepaalde norm waaraan hij vanwege zijn capaciteiten en beperkingen wilde voldoen. De effectiviteit van de groepsleden, hun moed en vastberadenheid in zelfonthulling en uiting van hun eigen gevoelens, gedachten, het vertrouwen van de deelnemers in de therapeut en het proces van psychotherapie Obstakels: onvoldoende ervaring met deelname aan psychotherapeutische groepen, angst voor de therapeut geassocieerd met de mythologisering van zijn persoonlijkheid en beïnvloedingsmethoden, de wens om het beter te doen dan jij kunt op basis van je huidige capaciteiten - de houding is goed of helemaal niet... Gedachten over hoe ik wil doen het hier en nu kan verdere relaties met een of ander groepslid beïnvloeden – als een uiting van onvoldoende volwassenheid. Een evaluatieve kijk op wat er gebeurt. Onvoldoende kennis van psychologie en psychotherapie als proces met zijn dynamiek en kenmerken van zijn verloop. Onvoldoende niveau van spiritualiteit en bekrompenheid van wereldbeeld en wereldbeeld. Onvermogen en onwil om het leven diepgaand en veelzijdig te zien, maar in plaats daarvan het leven vlak, vereenvoudigd en ondubbelzinnig waar te nemen. De plaats en rol van de therapeut in de groep, zijn relatie met de deelnemers. Voor mij was de rol van de therapeut het zijn van een gids voor ons, en soms van een ‘herder’ in de wereld van het spirituele en mentale leven. Door zijn eigen voorbeeld en voorbeelden uit de levens van andere geweldige mensen stelde de therapeut hoge normen op het gebied van eerlijkheid, spiritualiteit en menselijkheid. Zijn zorg en aandacht waren erop gericht de deelnemer te helpen de diepe kenmerken van de ontwikkeling van de levens van de deelnemers te realiseren en te begrijpen, hoe we onze realiteit vormgeven, hoe we met anderen omgaan, tot welke gevolgen onze daden en daden leiden, en onze houding ten opzichte van het leven, met het leven, maakt ons tot wie we zijn. De keuze wat hiermee te doen blijft bij de deelnemers, de therapeut wijst alleen op mogelijke opties, alternatieven. De relatie van de therapeut met de deelnemers was zeer dynamisch, de acceptatie door de therapeut van ons zoals we zijn, voor ons zorgen, liefde voor ons tonen. diende als een garantie voor onze veiligheid en tegelijkertijd stelde zijn ondubbelzinnige positie in relatie tot onze minderwaardigheid, domheid en zondigheid hem in staat om direct en vaak pijnlijk, maar zeker verantwoordelijk en ten behoeve van ons, te handelen en de deelnemers te beïnvloeden Om te zien, te zien en vaak te voorzien wat er achter deze of gene handeling, gedrag zit en wat de gevolgen zullen zijn, wordt ervan uitgegaan dat de therapeut de situatie vanuit verschillende perspectieven bekijkt, alsof hij door verschillende ‘filters’ heen kijkt, bijvoorbeeld door de ogen van een leraar, arts, directe groepsdeelnemer, waarnemer, psychotherapeut, ouder, kind, spirituele mentor, enz. Waardoor hij de veelzijdigheid kan waarnemen van wat er gebeurt en aan de deelnemers kan onthullen hoeveel er wordt ontvangenkwam overeen met mijn verwachtingen. Wat ik van de groep ontving, overtrof al mijn verwachtingen. Vóór deze groep had ik ervaring met deelname aan de groep van A.E. Alekseichik, waar ik buiten de cirkel stond. In een cirkel zijn is wezenlijk anders dan buiten de cirkel zijn. De intensiteit van de beleving en betrokkenheid in de cirkel is aanzienlijk hoger. Op sommige momenten had ik het gevoel dat ik aan de grens van mijn spirituele mogelijkheden zat, dat ik op het punt stond verscheurd te worden door mentale pijn... Op intellectueel vlak zat ik voor het grootste deel van de groep op een doodlopende weg, niet op een gegeven moment weten wat ik moet doen, niet begrijpen wat er nu gebeurt en hoe ik daarmee om moet gaan. De ervaring die ik opdeed bij het beseffen van mijn beperkingen, geslotenheid en zwakte diende als impuls voor de transformatie van mijn zelfperceptie, de perceptie van anderen en het leven in het algemeen. De ervaring van mijn eigen spirituele onderontwikkeling heeft mij aan de ene kant geschokt over mijn manier van zijn, en aan de andere kant heeft het mijn visie vergroot op wat het leven in het algemeen is in zijn diepte en diversiteit, integriteit, onvoorspelbaarheid, spiritualiteit en bezieling. Door mijn deelname aan de groep besefte ik hoe ongelooflijk weinig ik weet, hoeveel ik kan doen en hoeveel ik doe om mijn eigen wereldbeeld te veranderen en anderen te helpen. Persoonlijke ervaring: De mate van betrokkenheid bij het leven van de groep De mate van mijn betrokkenheid bij het leven van de groep was hoog op het niveau van interne ervaringen en empathie. Ik maakte me diep en intens zorgen en steunde de andere deelnemers, samen met maar de mate van betrokkenheid die tot uiting kwam in directe acties was erg laag. Ik zie de redenen voor mijn lage activiteit in de volgende persoonlijke houdingen en overtuigingen: mezelf uiten is misschien niet veilig als ik me openstel, ben ik kwetsbaar voor anderen, wat kan leiden tot pijn - laag niveau van zelfonthulling; angst voor wat er kan gebeuren als ik de controle over mezelf verlies, iets onaanvaardbaars, beangstigends en onherstelbaars; angst voor het uiten van woede, woede, boosaardigheid - onvermogen om "negatieve" emoties te uiten; , iemand beledigen, iemand schade toebrengen. Angst om niet geaccepteerd, afgewezen of uitgesloten te worden - laag niveau van vertrouwen in zichzelf en anderen; de volgende criteria: relevantie, actualiteit, domheid-slimheid, oprechtheid, geletterdheid, daadkracht, openheid, aanvaardbaarheid, etc. Vergelijkingen zijn vaak niet in uw voordeel. Achter het bovenstaande komt een patroon naar voren van verzet tegen anderen, concurrentievermogen en twijfel aan zichzelf, uitgedrukt in de interne strijd tussen wat ik wil doen en wat ik doe, resulterend in confrontatie met anderen, om iemands superioriteit te bewijzen. In hoeverre weerspiegelde mijn manier van leven in de groep mijn dagelijks leven: In termen van activiteit, externe expressie, effectiviteit - mijn manier van leven in de groep weerspiegelde volledig mijn dagelijks leven. Mijn standpunt om onopvallend te blijven, van een afstand te observeren wat er gebeurt en belangrijke beslissingen en acties uit te stellen, werd in de groep volledig gedemonstreerd. De uiting van mijn kwaliteiten in de groep zoals besluiteloosheid, lafheid, angst om fouten te maken, onderdrukking van mijn eigen gevoelens, angst om zich open te stellen voor anderen - maakte mijn verblijf in de groep ondraaglijk moeilijk, omdat... wat ik meemaakte kwam naar buiten, maar ik hield het binnen, en kreeg er vervolgens spijt van en gaf mezelf er de schuld van. Op het gebied van empathie, sympathie voor andere groepsleden, was mijn manier van leven in de groep anders dan mijn dagelijkse leven. In het dagelijks leven was ik weinig geïnteresseerd in de problemen, gevoelens en pijn van andere mensen, maar in de groep kon ik me identificeren met de problemen van andere deelnemers, hun pijn en lijden voelen en ze beleven zoals de mijne Ik los in de groep op hoeveel vooruitgang ik heb geboekt bij het oplossen ervan. Mijn verzoek was gericht op het werken met de eigen besluiteloosheid en het onvermogen om agressie en woede te uiten. Wat het werken aan besluiteloosheid betreft, heb ik vooruitgang kunnen boeken dankzij het feit dat ik besloot mijn eigen gedicht te lezen en te delen op