Cardiofobie – Mythe of Realiteit ?||||In de menselijke verbeelding is het hart een “motor” of een “pomp” die de dood kan veroorzaken als het plotseling niet meer werkt. In dit opzicht is de meest voorkomende nosofobie cardiofobie: de angst om te sterven aan een hartaandoening. Met de progressie van een chronische ziekte verandert het hele systeem van relaties tussen patiënten. Alleen die gebeurtenissen die niet verhinderen dat het betekenisgevende motief van het behoud van het leven opvalt, worden betekenisvol. Als gevolg hiervan verschijnen isolatie, vervreemding, verarming van contacten met mensen en passiviteit. Het benadrukken van het motief om het leven te behouden leidt tot de vorming van beperkend gedrag: traagheid, verminderde activiteit, inclusief seksuele activiteit. Volgens specialisten - cardiologen, therapeuten, kunnen de meeste cardiologiepatiënten een volwaardig seksleven hebben, maar velen van hen doen dit niet vanwege de constante angst voor verslechtering van hun toestand. Dergelijke angsten zijn vooral kenmerkend voor patiënten die geen vaste seksuele partner hebben of een partner die veel jonger is dan zijzelf. Voor cardiologiepatiënten kunnen twee belangrijke psychologische factoren worden geïdentificeerd die het herstel van een normaal seksueel leven in de weg staan: angst. Het wordt meestal geassocieerd met de angst voor een aanval tijdens geslachtsgemeenschap, wat deze keer tot een fatale afloop kan leiden. Depressie. Na een hartaanval ervaart de patiënt gewoonlijk een gestage achteruitgang van de stemming, de afwezigheid van verlangens en het gevoel van genieten van het leven verdwijnt. Deze aandoening verhindert het herstel van normale emotionele banden met partners en kan ook leiden tot een afname van het libido en in sommige gevallen tot impotentie. De angst kan zo sterk zijn dat patiënten seks in het algemeen beginnen te vermijden. Terugkeren naar het seksuele leven, evenals het hervatten van de fysieke activiteit, is een onderdeel van het normale leven. Voor veel paren is de eerste stap in het proces van herstel van de psychologische component van een normale seksuele relatie het bespreken van hun angsten en problemen met elkaar. Als dit niet voldoende is, kunt u uw arts altijd om schriftelijke toestemming vragen om de seksuele betrekkingen te hervatten. Een dergelijke toestemming vermindert de psychologische last, omdat u een bepaald percentage van de verantwoordelijkheid overdraagt aan een specialist. U kunt ook hulp zoeken bij een psychotherapeut die u zal helpen omgaan met angsten en psychologische stress en irritatie in de loop van de tijd zal verminderen, en die u zal laten zien hoe u uit het sociale en psychologische isolement kunt komen dat is ontstaan in verband met de ziekte..