Alle kleine kinderen houden van vegen. Nog niet zo lang geleden kreeg mijn kleuterzoon bijna ruzie met zijn geliefde vriendin - ze konden geen bezem delen. Thuis pakt hij vrolijk de dweil van mij en rent ermee rond. Ja, zijn daden leiden niet tot reinheid, hoewel hij er zeker van is dat hij aan het schoonmaken is. Maar als je op deze leeftijd zijn gereedschap wegneemt en zelfs tegen hem schreeuwt, zal hij in de toekomst niet eerder dan ongeveer 20 jaar oud het verlangen hebben om zijn ouders te helpen. Of hij zal het helemaal niet hebben die kinderen uitschelden die zich ergens mee bemoeien. Ouders doen alles sneller, beter en met betere kwaliteit. En het kind wil gewoon de ouder imiteren – een belangrijke volwassene, een autoriteitsfiguur. Kinderen kopiëren alles. En als ouders graag werken, doen kinderen dat in de regel ook. Alleen als dit verlangen in de vroege kinderjaren niet werd ontmoedigd, veegt het kind de eerste keer de tafel niet goed genoeg af (vanuit het standpunt van de moeder), wast de afwas, de vloer, enz. Maar in ieder geval. , hij moet worden geprezen, zodat hij in de toekomst een stimulans zou hebben om deze dingen te doen. Je kunt het indien nodig later wassen, maar zodat het kind het niet ziet. Anders herinner ik me meteen de slechte schoonmoeder die de vloeren wast voor haar onbeminde schoondochter. In dit geval wordt de arbeid genivelleerd. En als dat zo is, dan heeft het geen zin om het te doen, besluit het kind. Als tiener krijgt hij een aantal huishoudelijke taken toegewezen die hij nooit wil uitvoeren. Hij is niet gewend om te werken en voelt niet veel verlangen. En mama en papa kunnen alles prima aan. Ik herinnerde me onlangs een aflevering uit mijn kindertijd. Toen ik ongeveer 5 jaar oud was, haalde mijn vader mij van de kleuterschool en gingen we naar mijn grootouders. Zij waren niet thuis, maar de zwager van papa bleek dat wel te zijn. Ze gingen in de keuken zitten en begonnen mannelijke gesprekken te voeren. En ik werd gestuurd om de paden op straat te vegen, zodat ik niet in de weg zou lopen. Net toen het regende, stroomden er beken langs de paden. Mijn vijf jaar oude brein was in de war. Wat te vegen: afval of water? Meestal ruimde ik het afval op, maar deze keer was er duidelijk meer water. Om een ​​of andere reden durfde ik het niet te vragen. En ongeveer 20 minuten lang veegde ik dit water langs het pad de tuin in. Papa lachte toen: “Ben jij het water aan het opruimen?!” Het was op de een of andere manier beledigend voor mijn werk, dat geen werk bleek te zijn. Sindsdien houd ik niet meer van vegen. Toen ontwikkelde ik pas als student een liefde voor netheid en deed ik het schoonmaken naar eigen goeddunken, en in de adolescentie - alleen onder druk. Terwijl een kind studeert, veroorzaken zijn inspanningen natuurlijk meer chaos dan resultaten. Maar anders zal hij het nooit leren en zal hij niet van zijn werk kunnen houden. Geef hem deze kans zolang hij er zin in heeft. En moedig elke stap aan met enthousiaste uitroepen en glimlachen. Beknibbel niet op lof en vriendelijke woorden. Het is belangrijk. Als u problemen heeft met het opvoeden van kinderen, kunt u via de link contact met mij opnemen voor een consult. Bedankt voor de aandacht!