In dit artikel beschrijf ik de werkzaamheden die zijn verricht met het verzoek om paniekaanvallen. Ik zal proberen het werk met paniekaanvallen zo beknopt mogelijk uit te leggen, zonder de essentie te verliezen, aan de hand van dit voorbeeld. In de kern van mijn werk maak ik gebruik van EMDR (EDMR), evenals elementen van emotioneel-imaginatieve therapie. Naam en belangrijke biografische punten zijn om privacyredenen gewijzigd. Een 35-jarig meisje, ‘Anastasia’, kwam naar mij toe omdat ze paniekaanvallen kreeg tijdens het reizen met het openbaar vervoer. Ze had overdag ook last van ernstige angstgevoelens en de afgelopen maanden kon ze niet naar haar werk reizen, wat voor haar erg stressvol was. Paniekaanvallen hadden haar al jaren geplaagd. In het openbaar vervoer voelde ze zich duizelig, haar bloeddruk steeg en haar hartslag ging omhoog. Anastasia wendde zich tot verschillende artsen omdat ze niet begreep wat er met haar gebeurde. Uiteindelijk adviseerde de laatste neuroloog dat ze hulp moest zoeken bij een psycholoog. Bij EMDR wordt gewerkt op basis van het protocol dat wordt gebruikt bij paniekaanvallen. De therapiedoelen zijn pre-paniek, eerste gevallen van paniekaanval, acute aanvalsgevallen en daadwerkelijke paniekaanvallen. In ons werk was het belangrijk om het moment van pre-paniek te onthouden. Meestal komt een paniekaanval niet uit het niets. In eerste instantie vindt er een demoversie van een paniekaanval plaats. Deze aandoening gaat gepaard met ernstige angst zonder vegetatieve symptomen. De eerste prepanische episode van cliënte vond plaats toen zij 18 jaar oud was. Er vonden veranderingen plaats in haar leven. Ze ging naar een grote stad om te studeren, volgens haar was er niemand om haar te helpen, de financiële situatie was moeilijk. Dit alles zorgde voor sterke mentale stress en de eerste voorbereidende paniekaanval vond plaats bij een bushalte. Anastasia herinnerde zich dit moment niet meteen, maar tijdens de 2e of 3e bijeenkomst. Dit is waar de oorsprong van paniekaanvallen vandaan zou kunnen komen, en daarom is het zo belangrijk om door de eerste paniekaanvallen heen te werken. Toen begonnen we te werken met regelrechte paniekaanvallen, die na 30 jaar verschenen. De cliënt kon zich de eerste afleveringen van PA duidelijk en met enige emotie herinneren. In deze fase van mijn werk gebruikte ik de EMDR-methode om negatief geladen episoden uit het leven van de cliënt volledig te verwerken. Haar foto van het ‘ergste deel’ was het moment waarop ze naar adem snakken en praktisch flauwvallen in de metro. De negatieve gedachte die ik op dat moment over mezelf had, was: ‘Ik kan het niet aan, ik ben in gevaar.’ De meest voorkomende angsten tijdens een paniekaanval lees je hier https://www.b17.ru/article/strakhi_pri_panicheskoi_ataki/. Ik vroeg de cliënte om op dat moment met zichzelf te associëren en een reeks oogbewegingen te maken. Met behulp van bilaterale stimulatie wordt negativiteit verwerkt. De herinnering begon therapeutisch te worden verwerkt. Bij elke reeks oogbewegingen (bilaterale stimulatie) verliet negatieve informatie over een moeilijke emotionele gebeurtenis het bewustzijn. Met behulp van herhaaldelijk leven lijken gevoelens te verdwijnen. En positieve, adaptieve, realistische informatie komt het bewustzijn binnen. Aan het einde van het werken aan de aflevering kwam Anastasia bij een andere foto; ze herinnerde zich dat ze daadwerkelijk naar haar werk kon gaan, en elke keer werd het voor haar steeds moeilijker om zich op de metro te concentreren. Haar bewustzijn leek haar meteen naar het einde van de negatieve episode te werpen, waar ze naar haar werk kwam en het de verjaardag van haar collega was op het werk. Collega's feliciteren het feestvarken, er heerst een positieve stemming, ook zij. Alle afleveringen van PA die de cliënt heeft meegemaakt, zijn op een vergelijkbare manier verwerkt. Aan het einde van ons werk besloot ik de acute episoden van PA opnieuw te controleren, die de cliënte de meest verschrikkelijke momenten in haar leven noemde en waaraan we eerder hadden gewerkt. Ik vroeg haar om zich de meest verschrikkelijke momenten in haar leven te herinneren, die haar het meest bang maakten in haar leven. Ze herinnerde zich haar moeilijke relatie, het moment van fysiek geweld, d.w.z. de cliënt beschreef paniekaanvallen eerder als de ergste