Je houdt niet van werken, dat is vervelend. Het gebeurt. Je kunt 's ochtends niet wakker worden, je lichaam verzet zich actief tegen het feit dat het nu door de files of in een drukke metro naar een plek wordt gesleept waar het saai en niet interessant is. En hoogstwaarschijnlijk is het al vrijdagavond.. Je opent je post, en bij het zien van ongelezen brieven en taken, in plaats van inspiratie en een golf van kracht, voel je zwaarte en het verlangen om alles voor later achter te laten, zodat het op de een of andere manier zal gebeuren Nadat je op de een of andere manier een werkdag hebt doorstaan, 's avonds, na het uitpersen van de citroen die werd gebruikt om de wagens te lossen, sjok je naar huis. En je compenseert de verveling en spanning die zich gedurende de dag hebben opgehoopt met behulp van alle beschikbare traditionele methoden: eten, drinken, tv-series kijken, video's, enz. Iedereen kan er zo goed mogelijk mee omgaan, en zoals het innerlijke kind, dat tenminste 's avonds iets plezierigs eist, je zal vertellen. Verander gewoon van baan en dat is alles waar we hier over kunnen praten - iemand die slim en proactief is, zal ernaast zeggen Jij. Maar het is niet altijd mogelijk om het gewoon te nemen en meteen te veranderen. De redenen kunnen verschillend zijn:✓angst om geen andere baan te vinden, “wie heeft mij zo nodig”,✓imposter-syndroom, “eigenlijk kan ik niets doen, alleen ben ik nog niet blootgesteld”,✓ gebrek aan begrip van wat ik zelfs maar wil doen: " Ik zal veel energie en tijd verliezen, maar ik zal de priem inruilen voor zeep", en over het algemeen is er een crisis in de tuin... Maar hier, hoewel het is misselijkmakend, het is bekend, en ze geven je regelmatig salarissen. Als er op dit moment geen mogelijkheden of interne middelen zijn om van baan te veranderen, kun je er een platform voor een experiment van maken. Observeer jezelf elke dag. Wat mij het meeste moeite en stress kost:⇘ werken met documenten (saai, afgeleid, afgeleid,). fouten maken) ⇘ communiceren met collega’s (over welke kwesties of in welke situaties komt dit vooral naar voren) ⇘ communicatie met de manager (angst om iets verkeerd te doen, het is moeilijk om je standpunt met rede te verdedigen) ⇘ interactie met partners (ik begrijp geïrriteerd omdat ze dom zijn, raak ik geïrriteerd. En wat, integendeel, ik doe het met plezier. Bijvoorbeeld:⇗ als je iemand iets moet uitleggen of leren⇗ een bedrijfsfeest organiseert⇗ de tekst bewerkt, de interpunctie corrigeert en de interpunctie corrigeert. structurele fouten⇗ enz. Houd gedurende de dag in de gaten welke processen energie hebben, en waarin sprake is van een scherpe achteruitgang, zwaarte en apathie. Naarmate deze persoonlijke verzameling observaties wordt gevuld, zal uw individuele profiel duidelijker worden soort werk, welk soort activiteit het beste bij u past. In ieder geval in dit stadium van ontwikkeling. Wat zijn je kenmerken, niveau van introversie/extraversie, ben je een teamspeler of een eenling, wat is makkelijker - een sprint of een marathon, iets nieuws introduceren of goed werken volgens bekende patronen, enzovoort , ongeacht uw kenmerken en voorkeuren, zal ongemak veroorzaken als ze niet worden uitgewerkt. Zonder dit zal alles moeilijk en slecht zijn: ✹Angst om verantwoordelijkheid te nemen is een woord dat al in ieders tanden lijkt te zijn blijven steken en een onaangename connotatie heeft van plichten en verplichtingen. Maar het is het vermogen om de gevolgen van onze beslissingen en acties te begrijpen en te accepteren dat het niveau van onze innerlijke ‘volwassenheid’ weerspiegelt. Beloftes nakomen, het management en de controle in eigen handen nemen, beseffen dat veel van mezelf afhangt, en niet van een samenloop van omstandigheden of het slechte humeur van de manager - dit alles biedt meer mogelijkheden voor groei en tevredenheid uit het werk. ✹ Angst om fouten toe te geven. Verberg je niet en verberg je niet, ‘misschien merken ze het niet.’ Het zal later ter sprake komen, het zal nog erger zijn. Bij een snelle achtervolging is het misschien nog steeds mogelijk om iets te repareren. Dit is een specifiek onderdeel van de angst voor verantwoordelijkheid. Dergelijke angst kan ontstaan ​​wanneer fouten alleen maar een bron van straf of harde kritiek kunnen zijn. Niemand troostte, hielp ze te verwerken en er een ervaring van te maken waar ze van konden leren. Ze gaven geen tweede kans. Een fout maken betekende niet dat je nog steeds bepaalde kennis of vaardigheden mist, maar dat je totaal “schuldig en slecht” bent. ✹ Angst om te uiten dat je iets niet weet of niet begrijpt. Er is geen mens die alles weet en begrijpt het meteen, gewoon